Όλες οι προσπάθειες τού Καραϊσκάκη γιά νά στείλει ενισχύσεις στούς πολιορκημένους είχαν αποτύχει. Αυτή τή φορά ο αρχιστράτηγος σκέφτηκε νά πραγματοποιήσει επίθεση στό τουρκικό στρατόπεδο από τό Μενίδι γιά νά τραβήξει τήν προσοχή τών Τούρκων πρός εκείνη τήν περιοχή. Ταυτόχρονα έδωσε εντολή στούς Νικόλαο Κριεζώτη, Δημήτριο Λέκκα, Ιωάννη Μαμούρη καί Τριαντάφυλλο Τσουρά νά πάρουν τριακόσιους άνδρες καί νά ξεκινήσουν από τήν Κωλιάδα (Άγιο Κοσμά) όταν θά άκουγαν μέσα στή νύκτα πυροβολισμούς από τήν πλευρά τού Μενιδίου.
Πράγματι ο Καραϊσκάκης άρχισε νά κανονιοβολεί τό στρατόπεδο τού Κιουταχή από τό Δραγουμάνο αποσπώντας τήν προσοχή τών τούρκων καί οι άνδρες τού Κριεζώτη περπατώντας μέσα στό σκοτάδι κινήθηκαν πολύ γρήγορα από τήν πλευρά τού Φαλήρου καί έφθασαν ασφαλείς στήν κεντρική πόρτα στά Προπύλαια από όπου μπήκαν μέσα στό κάστρο.
Η φρουρά τής Ακρόπολης ένιωσε μεγάλη ανακούφιση μέ τίς ενισχύσεις καί ξεκίνησε νέες προσπάθειες αναχαίτησης τών τούρκων.
«Αφού οι έξω επληροφορήθησαν τον θάνατον του Γκούρα και ανέγνωσαν τα γράμματα των αποκλεισμένων, οίτινες εζήτουν να τοις σταλή βοήθεια και αρχηγός ικανός να συντελέση εις την ευταξίαν και ευπείθειαν των Ατάκτων στρατιωτών, ο γενικός αρχηγός Καραϊσκάκης προσκαλεσάμενος τους υπό την οδηγίαν του Οπλαρχηγούς, επρόβαλε ότι ανάγκη πάσα εἰς εξ αυτών να εισέλθη εις το Φρούριον με τριακοσίους Έλληνας, ότι το φρούριον μένει ορφανόν από Φρούραρχον.
Όλοι οι Οπλαρχηγοί και αυτός ο Καραϊσκάκης ατένισαν προς τον Κριεζιώτην· και τω όντι ανδρειότερον τούτου δεν ήθελε δυνηθώσι να εύρωσιν.
Ούτω λοιπόν ο αγέρωχος ούτος παραλαμβάνων μεθ’ εαυτού και τίνας άλλους Οπλαρχηγούς προαιρουμένους να συναγωνισθώσιν εντός του Φρουρίου, μεθ’ ων ην Δημ.Λέκας, Ιω.Μεμούρης ο και του Γκούρα, Τριαντάφυλλος Τζουράς και μέρος των Επτανησίων,εκπλέει διά νυκτός από Σαλαμίνος περί τους Τρεις Πύργους (Κωλιάδα).
Ο Αρχηγός Καραϊσκάκης διά να αναγγείλη τους εν Φρουρίω τον ερχομόν της προσδοκωμένης σωματικής βοηθείας, αποπέμπει περίπου τρεις χιλιάδας Στρατεύματος διά να πυροβολήσωσιν απέναντι του Φρουρίου.Φθάσαντες δε ούτοι κάτωθεν του Μενιδίου εις Δραγουμάνον επυροβόλησαν δις περί τας πέντε της νυκτός και ούτως ανεχώρησαν ανεπαισθήτως.
Ο εχθρός εκπλαγείς εις την εμφάνειαν τούτων των ημετέρων, έστρεψε την προσοχήν του κατ’ εκείνον το μέρος. Ο δε Κριεζιώτης αποβάς εις την γην, διέθεσε τους υπ’ αυτόν και μετά δύο ώρας της εμφανείας των εν Μενιδίω οδεύει προς το Φρούριον· ενώ δε έφθασαν υποκάτω του Μουσείου, οι εχθροί αισθάνθησαν τον ερχομόν των· η δε φυλακή ερωτώσα, τίνες εισί και επαναλαμβάνουσα δις και τρις, έλαβεν απόκρισιν πραγματικήν το βάδισμα αυτών προς το Φρούριον.
Βεβαιωθέντες δε οι εχθροί, ότι οι εμφανισθέντες εισέρχονται εις το Φρούριον, τουφεκίζουσι πανταχόθεν· οι δε Έλληνες διαβάντες τον χάνδακα, ος τις διέκοπτε την είσοδον του Φρουρίου, τρέποντες εις φυγήν τους φύλακας, αναβαίνουσιν αβλαβείς εις την Ακρόπολιν περί την τετάρτην μετά τα μεσάνυκτα την δωδεκάτην Οκτωβρίου».