Μετά την επικράτηση της Eπανάστασης στις 3 Σεπτεμβρίου 1843 αποφασίστηκε η σύγκληση Εθνικής Συνέλευσης, έργο της οποίας θα ήταν η σύνταξη του νέου Συντάγματος (Σύνταγμα του 1844). Η Συνέλευση αυτή («Εθνική Συνέλευση της Τρίτης Σεπτέμβρη των Ελλήνων στην Αθήνα») συνήλθε στην Αθήνα στις 8 Νοεμβρίου του 1843 και οι εργασίες της έληξαν στις 18 Μαρτίου 1844.
Μεταξύ άλλων, η Συνέλευση ψήφισε και τον εκλογικό νόμο της 18ης Μαρτίου 1844. Ο νόμος αυτός υπήρξε ο πρώτος εκλογικός νόμος στην Ευρώπη που καθιέρωσε -ουσιαστικώς- την καθολική και μυστική ψηφοφορία με κάποιες μείζονες εξαιρέσεις. Αποκλείονται όλοι όσοι δεν διαθέτουν κινητή ή ακίνητη περιουσία και οι γυναίκες.
Σύμφωνα με τον Νίκο Κ. Αλιβιζάτο (Εισαγωγή στην Ελληνική Συνταγματική Ιστορία, Αθήνα-Κομοτηνή 1981, σσ. 65-66), «…το Σύνταγμα του 1844 συμπληρωνόταν με έναν επαναστατικό για την εποχή του εκλογικό νόμο.
Πρόκειται για τον εκλογικό νόμο της 18ης Μαρτίου 1844 που ψήφισε η Εθνοσυνέλευση […] και που αναγνώριζε το δικαίωμα του εκλέγειν «εις όλους τους εντός του βασιλείου γεννηθέντας Έλληνας» που είχαν συμπληρώσει το 25ο έτος της ηλικίας τους και είχαν «ιδιοκτησίαν τινά εντός της επαρχίας», είτε κινητή, όπως διευκρινίστηκε στη σχετική συζήτηση, είτε ακίνητη «προσοδοφόρον και φοροτελή1», ή που εξασκούσαν «οιονδήποτε επάγγελμα ή ανεξάρτητον επιτήδευμα» […]. Καθιερώνοντας έτσι ουσιαστικά την καθολική και –με μία σειρά άλλων διατάξεων– την άμεση ψηφοφορία για την ανάδειξη της Βουλής, η Εθνοσυνέλευση […] πρωτοπορούσε, σε σχέση με τα ισχύοντα στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες της εποχής».
1 ιδιοκτησία φοροτελής: η ιδιοκτησία που υπόκειται σε φορολογία