Το τελευταίο διάστημα κρυφοί και φανεροί μηχανισμοί της κυρίαρχης αντίληψης που δήθεν εργάζονται για το δικαίωμα στον δικαιωματισμό, αλλά στην πράξη πρόκειται για αγώνα στον καταχρηστικό δικαιωματισμό, στην διαφορετικότητα και στην αποδοχή από το κράτος και την κοινωνία της οποιασδήποτε ιδιομορφίας και επιλογών των δικαιωματιστών, έχουν επιβάλει στην δημόσια σφαίρα, και εξ΄ αυτού στο καθημερινό λεξιλόγιό μας, την Woke ατζέντα. Τι ακριβώς είναι το νεοφανές αυτό φρούτο; Τί ακριβώς πρεσβεύει; Τι σημαίνει δικαιωματισμός; Γιατί επιχειρείται η επιβολή του στο νομικό δίκαιο των κρατών; Ποιες οι συνέπειες και οι επιπτώσεις;
Με την έννοια “Woke ατζέντα” ή ευρύτερα “Woke κουλτούρα”, επιχειρείται στην πραγματικότητα η επιβολή στις εξαρτημένες πολιτικές ηγεσίες των χωρών, η ενσωμάτωση του περιεχομένου της στα εθνικά νομικά δίκαια, στην κοινωνική οργάνωση και λειτουργία. Κυρίαρχο ζήτημα, που κυρίως διαπραγματεύεται το δικαίωμα στον σεξουαλικό προσανατολισμό και ενσωμάτωση στο εθνικό νομικό δίκαιο του γάμου των ομόφυλων ζευγών και την τεκνοθεσία, κάτι που στην Ελλάδα η σημερινή κυβέρνηση ήδη το υλοποίησε με την ψήφο του νόμου που αναγνωρίζει τον γάμο των ομόφυλων ζευγών!!
Το περιεχόμενο της “Woke” ατζέντας και κουλτούρας που σαρώνει τα πάντα, όχι απλά δίχασε και συνεχίζει να διχάζει τις κοινωνίες, τόσο στις ΗΠΑ όσο και στις άλλες χώρες, αλλά μέσα από τους μηχανισμούς επιβάλλεται η πλήρης αποδοχή του περιεχομένου της, κάτι όμως που απαιτεί την πλήρη ανατροπή συνηθειών, ηθικών και νομικών κανόνων, ηθών, εθίμων και θεσμών… Δηλαδή όλα εκείνα τα στοιχεία που συνδιαμορφώνουν την εθνική ταυτότητα και συνείδηση του κάθε έθνους. Τον Απρίλιο του 2023 κυκλοφόρησε από τις ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ το βιβλίο «WOKE, η καθολική αποδόμηση: έθνος – φύλο – φυλή». Την επιμέλεια του βιβλίου έχει ο Γιώργος Καραμπελιάς. Στην εισαγωγή του οι Γιώργος Καραμπελιάς και Γιώργος Ρακκάς αναφέρονται στην προσπάθεια «αποδόμησης του ευρωπαϊκού – ελληνικού – πολιτισμού».
Όπως γράφουν οι Γ. Καραμπελιάς- Γ. Ρακκάς: «Σε τελική ανάλυση, πρόκειται για ενιαίο κίνημα καταστροφής τόσο των δυτικών λαών όσο και της ίδιας της ανθρώπινης ταυτότητας και υποκειμενικότητας. Αποφασιστικό ρόλο ως προς αυτό διαδραματίζει το ζήτημα του σεξουαλικού προσανατολισμού. Η θεωρία του φύλου ως κοινωνικής κατασκευής που χθες ακόμα αποτελούσε μια ακαδημαϊκή εκκεντρικότητα είναι σήμερα η μήτρα μέσα από την οποία το μιντιακό σύστημα διανοείται το αρσενικό και το θηλυκό και εργάζεται για να διαλύσει όλες τις ταυτότητες. Εξ ου και η συμμαχία της επιδιωκόμενης «επανάστασης των φύλων» με την επανάσταση των φυλών και των χρωμάτων».
Η αποδόμηση και η woke culture εμφανίστηκαν στη χώρα μας αρχικά με τη μορφή του εθνομηδενισμού. Είναι γνωστά όσα ανιστόρητα διδάσκει η «αναθεωρητική ιστορία». Αμφισβητείται επίσης η συνέχεια του ελληνικού έθνους, ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος έφτασε να χαρακτηρίζεται «παρακρατικός» σε εγχειρίδιο που διανέμεται σε ελληνικά πανεπιστήμια και γίνεται προσπάθεια ποινικοποίησης της ελληνορθόδοξης παράδοσης. Και την ίδια ώρα που το δημογραφικό πρόβλημα τείνει να οδηγήσει σε συρρίκνωση τον πληθυσμό της χώρας μας, οι «πολυπολιτισμικοί αποδομητικοί χώροι, κυρίαρχοι στα ΜΜΕ και τα πανεπιστήμια, συζητούν συχνότερα το ζήτημα των εναλλακτικών σεξουαλικών επιλογών». Και όπως εύστοχα γράφουν οι Γ. Καραμπελιάς-Γ. Ρακκάς: «Έτσι, η επισήμανση της δημογραφικής κρίσης καταλήγει τελικώς να χρησιμοποιείται ως ένα ακόμη επιχείρημα για την αποδοχή της μαζικής μετανάστευσης, καθώς «η μεγάλη αντικατάσταση» εμφανίζεται ως η πιο πολιτικά ορθή απάντηση στην πληθυσμιακή συρρίκνωση. Εδώ άλλωστε οι δικοί μας «αφυπνισμένοι» συναντούν τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς ομολόγους τους».
Ο τρόπος που πάει να επιβληθεί η “woke” ατζέντα από τους δήθεν προοδευτικούς δικαιωματιστές δημιουργεί ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον ή τουλάχιστον εντελώς διαφορετικό από αυτό που ξέρουμε οι άνω των πενήντα ετών, στους χώρους εργασίας, αλλά και στην καθημερινότητα. «Θύματά» της, από τους αρχαίους Έλληνες φιλοσόφους, όπως ο Πλάτωνας, έως κλασικά παραμύθια και κινηματογραφικές ταινίες που προσαρμόζονται στην υπηρέτηση του περιεχομένου της “Woke ατζέντα”. Στις ΗΠΑ πανεπιστήμια καλούνται να διαγράψουν τον Πλάτωνα από τη διδακτέα ύλη τους, αλλά ακόμη και σχολεία της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης ή καλύτερα οι δάσκαλοί τους βρίσκονται αντιμέτωποι με επιθετικές συμπεριφορές γιατί διάβασαν στην τάξη την… «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων».
Όπως οι περισσότεροι νεωτερισμοί του 21ου αιώνα, το νεοφανές κίνημα (“Woke” ατζέντα) γεννήθηκε στις ΗΠΑ, αλλά υπό έναν εντελώς διαφορετικό μανδύα σε σύγκριση με το πώς έχει εξελιχθεί. Το 2017, η λέξη “woke” είχε την τιμή να ενταχθεί και στο Λεξικό της Οξφόρδης, ενώ το λεξικό Merriam Webster την προσδιορίζει ως «μία λέξη που χαρακτηρίζει κάποιον που έχει επίγνωση και ενεργό ενδιαφέρον για θέματα φυλετικής και κοινωνικής δικαιοσύνης», ενώ σημειώνει ότι υπό αυτήν την ετοιμολογία η πρώτη εμφάνιση της λέξης καταγράφηκε το 1972 και αποτελεί μέρος της αμερικανικής αργκό. Πρωτοεμφανίστηκε στην αργκό που χρησιμοποιούν οι Aφροαμερικανοί, σε μία προσπάθεια τα μέλη της κοινότητας να τεθούν σε «εγρήγορση», σε ένα «ξύπνημα» και να πάψουν να είναι απαθείς στις διακρίσεις και τις αδικίες που δέχονταν και φυσικά να αναζητήσουν δικαιοσύνη και ίσες ευκαιρίες.
Όσο όμως το περιεχόμενο της Woke ατζέντας αποκαλύπτεται, φανερώνει την απροκάλυπτη πλέον διεκδίκηση μιας ανατροπής της ιεραρχίας των φύλων, των φυλών και των εθνοτικών ομάδων. Φυσικά όχι με όρους ισότητας. Αλλά με όρους μιας χωρίς όρια κυριαρχίας στο πεδίο της φυλής ή της εθνοτικής ομάδας. Οι ταυτότητες πλέον ορίζονται μονοδιάστατα και αποκλειστικά. Είσαι άντρας ή γυναίκα, ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος, ετεροφυλικός ή διεμφυλικός, λευκός ή μαύρος, χριστιανός ή μουσουλμάνος κ.ο.κ. Αντίθετες, άλλες ταυτότητες που μέχρι σήμερα ήταν ουσιώδεις, όπως εργάτης ή εργοδότης, Έλληνας ή Τούρκος, ή, προπαντός, μέλος του ανθρώπινου είδους, γίνονται δευτερεύουσες, χωρίς σημασία, ταυτότητες. Το φυλετικό ή το σεξουαλικό χαρακτηριστικό ορίζει σχεδόν τα πάντα.
Συγχρόνως όμως η woke ατζέντα απαιτεί και την πλήρη αξιολογική εξομοίωση οποιασδήποτε υποκουλτούρας μικρο-ομάδων με τις αιώνιες και παλαίφατες θρησκείες και παραδόσεις των λαών της υφηλίου. Αξιώνουν να προσαρμοστούν οι δοξασίες κάθε θρησκείας σύμφωνα με την ιδεολογία του κινήματος, ώστε να έχει «δικαίωμα πρόσβασης στην πνευματικότητα με ίσους όρους με όλους τους άλλους» κάθε άτομο, διότι, όπως λέγουν, η σεξουαλικότητα και η ταυτότητα φύλου είναι θεμελιώδη δικαιώματα στο ίδιο επίπεδο, αν όχι υψηλότερο, από το δικαίωμα της θρησκευτικής ελευθερίας. Με την επιδίωξη όμως ακύρωσης ή νόθευσης της θρησκείας των πατέρων μας, ο «γουοκισμός» καθίσταται ο ίδιος μία απομίμηση θρησκείας. Ιεροποιείται το απόλυτο της διαφορετικότητας.
Είναι βέβαια φανερό ότι εν ονόματι του καταχρηστικού δικαιωματισμού στο πλαίσιο της Woke ατζέντας, του δήθεν προοδευτισμού και της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΡΘΟΤΗΤΑΣ (ως εργαλείο της Woke ατζέντας) οδεύουμε προς υλοποίησή της σε απόλυτο βαθμό. Ή ήδη αρξάμενη πρακτική της αφαίρεσης ιερών εικόνων και θρησκευτικών συμβόλων από το δημόσιο χώρο. Πιο συγκεκριμένα: Η ατζέντα προβλέπει την απομάκρυνση των εκκλησιαστικών συμβόλων, κατηχήσεων και τελετουργιών από τους δημόσιους χώρους, από τις τελετές και τις υπηρεσίες που τελούν υπό την αιγίδα του κράτους, όπως και αντίστοιχα την πλήρη αποχώρηση του κράτους από τους εκκλησιαστικούς χώρους. Χωρίς βεβαίως σε πρώτη φάση να θίγεται το δικαίωμα των ατόμων να φέρουν επάνω τους, εφόσον το επιθυμούν, στοιχεία δήλωσης της θρησκευτικής τους ταυτότητας. Αργότερα, θα αμφισβητηθεί και αυτό το δικαίωμα για να μην προκαλείται δήθεν το θρησκευτικό συναίσθημα αλλόθρησκων.
Οι χώροι των Δημοσίων Υπηρεσιών, της Παιδείας, της Δικαιοσύνης, της Αστυνομίας, του Στρατού, κ.λπ. πρέπει, κατά την ατζέντα, να είναι ταγμένοι καθαρά στον ρόλο τους ως θεσμών και οργάνων του κράτους, χωρίς κανένα θρησκευτικό πρόσημο, χωρίς αγιασμούς και εκκλησιασμούς, χωρίς ορκωμοσίες σε θρησκευτικά σύμβολα κ.λπ. Θα απαγορεύεται κάθε πράξη δημόσιας λατρείας (εξωτερικοί εορτασμοί, λιτανείες κ.ά.) με την επίκληση ότι προσβάλλονται τα θρησκευτικά αισθήματα θρησκευτικών και μη μειοψηφιών. Η εκδήλωση της θρησκευτικότητας θα αναχθεί σε ιδιωτική υπόθεση, έξω από τη δημόσια σφαίρα. Συντελείται ήδη και θα ενταθεί ακόμη περισσότερο ο χριστιανικός αποχρωματισμός, ο αποχριστιανισμός των μεγάλων χριστιανικών εορτών (Χριστούγεννα, Πάσχα), για να μη προσβάλλονται οι αλλόθρησκοι και να μπορούν να συνεορτάζουν όλοι μαζί. Εθνικοί και διεθνικοί επίσημοι φορείς δεν παραλείπουν πριν από τις μεγάλες γιορτές της Χριστιανοσύνης, ιδίως των Χριστουγέννων, να το ζητούν επίμονα.
Μπορεί πολλά από αυτά να φαντάζουν εξωπραγματικά και αδύνατο να υλοποιηθούν, ωστόσο ο πόλεμος των «χρωμάτων», των φύλων, των θρησκειών, των κοινοτήτων, καθίσταται αναπόφευκτος εάν επιβληθεί η woke ατζέντα. Και αυτό θα είναι καταστροφικό. Πρώτον, διότι απειλεί να επιφέρει μια γενικευμένη αποσύνθεση των δυτικών κοινωνιών. Δεύτερον, διότι πιθανότατα θα προκαλέσει εξ αντανακλάσεως μια γενικευμένη πολιτιστική και κοινωνική οπισθοδρόμηση, ενισχύοντας ναζιστικά ταυτοτικά σύνδρομα.
Καταχρηστικός δικαιωματισμός, πολιτική ορθότητα και ψευτοπροοδευτισμός αποτελούν τα εργαλεία επιβολής του περιεχομένου της Woke ατζέντας. Εμείς οι Έλληνες Χριστιανοί αντιτάσσουμε την ομορφιά του Ελληνοχριστιανικού πολιτισμού, την ιστορία και παράδοσή μας, την Ορθόδοξη πίστη μας, τα ήθη και έθιμά μας, τους θεσμούς εκείνους που συγκροτούν την υγιή κοινωνική οργάνωση και τροφοδοτούν την γνήσια ελληνική εθνική μας παράδοση. Δεν προσβάλλουμε τους άλλους με το να ακολουθούμε τον Χριστό, που μας δίνει ταυτότητα, και την Εκκλησία που μας αγιάζει και μας βοηθά να βρίσκουμε στον άλλο όχι τον εχθρό, τον ανταγωνιστή, αυτόν που θα δικαιώσει το εγώ μας, αλλά την ευκαιρία για προσφορά, για θυσία, για αγάπη. Δεν μας χρειάζεται ο νόμος της πολιτικής ορθότητας, όχι γιατί έχουμε ανάγκη να τονίζουμε μια «ανωτερότητα» υποτιμώντας τους άλλους, αλλά διότι η ταυτότητά μας δίνεται προς διάλογο. Η διάκριση, η αγάπη, η αποδοχή καθιστούν τις διαφορές όχι αφορμή μίσους προς τον άλλο, αλλά ευκαιρία για προβληματισμό. Και η σχέση με τον Χριστό μας δίνει την ελπίδα που ξεπερνά τα όρια του χρόνου και του πολιτισμού. Αυτά για να ξέρουμε τί λέμε και τί κάνουμε !!!