Βρισκόμαστε στον τρίτο χρόνο της Ελληνικής Επανάστασης και στην αρχή της Β΄ βουλευτικής περιόδου που ξεκίνησε μετά την εθνοσυνέλευση του Άστρους (1823). Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, έως εκείνη τη στιγμή γενικός γραμματέας του εκτελεστικού, εκλέγεται πρόεδρος του Βουλευτικού, παρά τις αντιδράσεις του Κολοκοτρώνη. Την επομένη ημέρα εξαναγκάζεται σε παραίτηση. Από εκείνη την ημέρα ξεκινά η σφοδρή αντιπαράθεση των δύο σωμάτων (βουλευτικού και εκτελεστικού), που θα οδηγήσει στις εμφύλιες συρράξεις του 1824.
Αν και στην θέση του αντιπροέδρου του εκτελεστικού, ο Κολοκοτρώνης παρέμενε πολιτικά ανίσχυρος· ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος ως πρόεδρος του βουλευτικού και ο Κολοκοτρώνης έρχονται σε σύγκρουση. Ο Κολοκοτρώνης τον απείλησε λέγοντάς του· «μην καθίσεις πρόεδρος, ότι έρχομαι και σε διώχνω με τα λεμόνια, με τη βελάδα όπου ήρθες».
Ύστερα από αυτή την προειδοποίηση ο Μαυροκορδάτος αναχώρησε για την Ύδρα, όπου μπορούσε ελεύθερα να σχεδιάσει τις πολιτικές του κινήσεις.
Η αποχώρηση του Μαυροκορδάτου θεωρήθηκε επιτυχία του Κολοκοτρώνη που δεν μπορούσε τότε να συνειδητοποιήσει τα μελλούμενα.
Ο Μαυροκορδάτος έχοντας στενές επαφές με την Αγγλική κυβέρνηση, είχε σχεδόν εξασφαλίσει την υπόσχεσή τους για δάνειο.
Αλλά και η κίνησή του να καταφύγει στην Ύδρα φανέρωσε τις στενές του σχέσεις με την οικογένεια Κουντουριώτη, η οποία από αυτό το σημείο και μετά θα διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στις εμφύλιες διαμάχες.
Η αντιπαράθεση μεταξύ του εκτελεστικού σώματος, στο οποίο ηγείτο ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης ως πρόεδρος (έχοντας στη θέση του αντιπροέδρου τον Κολοκοτρώνη), και του βουλευτικού σώματος που είχε επικεφαλής τον Μαυροκορδάτο επιδεινώθηκε το φθινόπωρο του 1823.
Αμφότερα τα σώματα έδρευαν εκείνη την περίοδο στη Σαλαμίνα.