11 Μαρτίου 1822
Κηρύσσεται η Επανάσταση στη Χίο.
Ο Λυκούργος Λογοθέτης φτάνει στο νησί για να ενισχύσει την άμυνά του
Την περίοδο της έκρηξης της Ελληνικής Επανάστασης, η Χίος διέθετε μία μεγάλη και ακμάζουσα ελληνική κοινότητα, που ευημερούσε βασιζόμενη στην καλλιέργεια της μαστίχας. Με τον στόλο τους, το εμπορικό τους δαιμόνιο και τη διπλωματία τους, οι Χιώτες κυριαρχούσαν στη Μαύρη Θάλασσα, το Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Το γεγονός αυτό ώθησε τον Σουλτάνο να παραχωρήσει στο νησί πολλά προνόμια, που άγγιζαν το καθεστώς αυτονομίας. Συνέπεια των προνομίων ήταν η μεγάλη αύξηση του πληθυσμού του νησιού, που αριθμούσε το 1822 περισσότερους από 100.000 κατοίκους (έναντι 3.000 Οθωμανών Τούρκων και 100 Εβραίων). Έτσι, οι κυρίαρχες τάξεις της Χίου δεν είχαν κανένα λόγο να ξεσηκωθούν κατά των Τούρκων.
Ωστόσο, το 1822 ο πληθυσμός ζούσε κάτω από την οθωμανική καταπίεση. Για την πρόληψη επανάστασης, είχαν μεταφερθεί στο νησί στρατεύματα από την Ασία και είχε τοποθετηθεί ως διοικητής ο σκληρός Βαχίτ πασάς. Οι Χιώτες έκαναν καταναγκαστικές εργασίες για την ενίσχυση των οχυρώσεων και ταυτόχρονα αναγκάζονταν να συντηρούν αυτόν τον “μαχαιροφόρο όχλο” με την απειλή της βίας. Οι οθωμανοί καθημερινά έκαναν αρπαγές και φόνους στην πόλη και τα χωριά ατιμωρητί. Σχέδια για εξέγερση στη Χίο γίνονταν από τους πρώτους μήνες της Επανάστασης, το 1821, όπως προκύπτει από το ημερολόγιο του Τομπάζη. Τον Ιούλιο του ’21 είχε αναλάβει την οργάνωση της εξέγερσης ο Ιωάννης Ράλλης, Χιώτης Φιλικός και άλλοτε έμπορος στην Οδησσό. Όμως Χιώτες έμποροι των Κυκλάδων τον έπεισαν ότι αυτή η επιχείρηση ήταν άκαιρη και επικίνδυνη, κάτι στο οποίο συμφώνησε και ο Υψηλάντης.
Στις 11 Μαρτίου του 1822 η Χίος επαναστάτησε, όταν ο Αντώνιος Μπουρνιάς – που υπήρξε αξιωματικός του Ναπολέοντα κατά την Αιγυπτιακή εκστρατεία – με διακόσιους άνδρες αποβιβάστηκαν στη Σάμο και κάλεσαν τον Σάμιο Λυκούργο Λογοθέτη να συμμετάσχει στην επανάσταση της Χίου. Πραγματικά, ὁ Λογοθέτης αποβιβάστηκε στο νησί με 1.500 άνδρες και πέτυχε να συνεγείρει τους ντόπιους, κυρίως τους κατοίκους της υπαίθρου. Οι 3.000 Τούρκοι του νησιού πρόλαβαν να κλειστούν στο Κάστρο και η ολιγοήμερη πολιορκία τους δεν έφερε κάποιο σημαντικό αποτέλεσμα, καθώς οι άνδρες του Λογοθέτη ήταν ανεπαρκώς εξοπλισμένοι.
Ο ξεσηκωμός του εύφορου νησιού εξαγρίωσε το Σουλτάνο, ο οποίος ως αντίποινα για την κήρυξη της επανάστασης έστειλε στο νησί ισχυρή δύναμη στρατού και στόλου, για να την καταστείλει. Ο Οθωμανικός στρατός προέβη σε ανήκουστες αγριότητες και βαρβαρότητες, σε εκτεταμένες λεηλασίες και σφαγές άμαχου πληθυσμού, μέχρι την γενική καταστροφή του νησιού που ολοκληρώθηκε στις 30 Μαρτίου 1822.