Το χωριό Πλάτανος ανήκει στο Δήμο Αλμυρού. Κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης πήρε μέρος σε όλα τα επαναστατικά κινήματα κατά των Τούρκων, αλλά και κατά τον Ιταλογερμανικό πόλεμο, με αποτέλεσμα να έχουμε βαρύ φόρο αίματος και αριθμητικά 7 φορές την καταστροφή του χωριού από κάψιμο.
Το 1ο κάψιμο αναφέρεται το 1821 με την καταστολή της επανάστασης στην επαρχία Αλμυρού, όπου καταστράφηκε ολόκληρο το χωριό από τους Τούρκους.
Όταν διαμορφώθηκαν τα οριστικά σύνορα της νέας Ελλάδας το 1832, όπου η οροθετική γραμμή άρχιζε από τον Αμβρακικό κόλπο και έφθανε ίσα με τον Παγασητικό κόλπο, το τελευταίο χωριό που έμπαινε στην ελεύθερη Ελλάδα, ήταν η Σούρπη, ενώ ο Πλάτανος, παρέμεινε στο Τούρκικο έδαφος.
Το δεύτερο κάψιμο του χωριού αναφέρεται από το λήσταρχο Βαλατσό το 1833.
Στις 12 Μαρτίου 1854, με τη θεσσαλική επανάσταση, γίνεται η πρώτη μάχη του Πλατάνου εναντίον των Τούρκων, όπου 2.000 Θεσσαλοί επαναστάτες, υπό τον Παπακώστα Τζαμάλα, καταλαμβάνουν το χωριό, υψώνουν την Ελληνική Σημαία και διορίζεται δημογεροντία. Λίγες μέρες αργότερα, στις 23 Μαρτίου 1854, γίνεται η δεύτερη μάχη, όπου Πλατανιώτες και επαναστάτες από διάφορα μέρη της Ελλάδας, οχυρωμένοι στο λόφο του Αγίου Αντωνίου, απέκρουσαν τους Τούρκους και τους έδιωξαν ως τον Αλμυρό. Μετά τη μάχη οι επαναστάτες φεύγουν για να βοηθήσουν την επανάσταση στο Πήλιο. Καταφθάνουν όμως από το Βόλο 3.000 Τούρκοι, οι οποίοι κατέκαψαν το χωριό, με πιθανή ημερομηνία από 4 έως 13 Απριλίου του 1854.
Πέρασαν 24 χρόνια κάτω από τον Τούρκικο ζυγό και στις 3 Φεβρουαρίου του 1878 με τη μεγάλη και τελευταία θεσσαλική επανάσταση έχουμε την πρώτη μάχη του Πλατάνου στο Άγιο Αντώνιο, όπου οι Πλατανιώτες και οι Έλληνες επαναστάτες κατάφεραν να διώξουν τους Τούρκους στον Αλμυρό.
Στις 6 Φεβρουαρίου οι αρχηγοί των επαναστατών στον Πλάτανο, ανακήρυξαν την ελευθερία και την ένωση με την Ελλάδα της επαρχίας Αλμυρού. Έκαναν δε κυβέρνηση της επανάστασης στο διαμέρισμα τούτο, με πρόεδρο και αρχηγό τον Αχιλλέα Βελέντζα. Αυτό εξαγρίωσε τους Τούρκους που με πολυάριθμο στρατό, κατά τη δεύτερη μάχη του Αγίου Αντωνίου στις 12 Φεβρουαρίου 1787 λεηλατούν και καίνε το χωριό. Ενάμιση μήνα μετά, στις 24 Μαρτίου, οι Τούρκοι με πυρκαγιά κατέστρεψαν τα τελευταία λείψανα του Πλατάνου.
Το 1881 ελευθερώνεται πλέον η Θεσσαλία και προσαρτίζεται στο Ελληνικό κράτος. Με την απογραφή του 1881 το χωριό αναφέρεται ως Δήμος Πλατάνου που περιελάμβανε τα χωριά Πλάτανος- Μπακλαλή-Κωφοί-Κωκκωτοί-Καράν-τσανταγλή-Βρύναινα-Μονή Ξενιάς- Κελέρια-Δρυμών –Καλύβια.