Στις 16 Ιουνίου 1825 φάνηκαν να πλέουν νότια από το Τσιρίγο (Κύθηρα), 80 εχθρικά πλοία. Τότε η υδραϊκή μοίρα επιτέθηκε μαζί με τα δύο πυρπολικά των Μπουντούρη και Ματρόζου εναντίον του υπέρτερου εχθρικού στόλου. Η ναυμαχία έγινε στον κάβο Ματαπά (ακρωτήριο Ταίναρο) και διήρκεσε δύο περίπου ώρες. Έχασαν όμως οι Έλληνες και τα δύο πυρπολικά που διέθεταν, τα οποία κάηκαν χωρίς αποτέλεσμα. Ο κυβερνήτης του ενός πυρπολικού Ιωάννης Ματρόζος σκοτώθηκε από μία σφαίρα, όταν προσπαθούσε να ανάψει το φυτίλι.
Τελικώς, ο τουρκοαιγυπτιακός στόλος κατάφερε να φθάσει στο Νεόκαστρο και να αποβιβάσει 4000 πεζούς, 700 ιππείς και 1200 εργάτες με αρχηγό τον Χουσεΐν μπέη. Ο ελληνικός στόλος κατάφερε να συλλάβει μόνο τρία αυστριακά μεταγωγικά, τα οποία μετέφεραν αλεύρι και κριθάρι για τις ανάγκες του αιγυπτιακού στρατού.
Ο Σπυρίδων Τρικούπης στην «Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως» αναφέρει σχετικά με το γεγονός:
«Ο δε εν Κρήτη εχθρικός στόλος παρέλαβε τετρακισχιλίους πεζούς, εξακοσίους ιππείς και χιλίους διακόσιους σκάπτας και εργάτας, και ανήχθη την 13 προς αποβίβασιν αυτών εις Νεόκαστρον· συνίστατο δε εις 80 πλοία διαφόρου μεγέθους βυζαντινά, αιγύπτια και αλγερινά. Ανήχθησαν την αυτήν ημέραν και τα 18 ελληνικά και εξημερώθησαν την επιούσαν έξωθεν του Μαλέα· ιδόντα δε τον εχθρόν προχωρούντα ητοιμάσθησαν εις πόλεμον, αν και τόσον ολίγα, προς τόσον πολλά, εναυμάχησαν το δειλινόν, και εβλάφθησαν. Ώρμησεν ο πυρπολητής Μπουντούρης εις μίαν εχθρικήν κορβέτταν, αλλ’ άναψεν αίφνης η εν τω εφολκίω του πυρίτις, και εκάησαν όλοι οι ναύται· έφερε και ο Ματρόζος το πυρπολικόν του πλησίον άλλου εχθρικού πλοίου· αλλ’, εν ώ εβάστα το φυτίλιον παραφυλάττων την αρμοδίαν ώραν να το ανάψη, ετουφεκίσθη επί του μετώπου και έπεσεν επί του καταστρώματος νεκρός, έπεσε και το φυτίλιον από των νεκρωθεισών χειρών του εις την επί του καταστρώματος πυρίτιδα, και εκάη εις μάτην το πυρπολικόν. Εβλάφθησαν και πολεμικά πλοία των Ελλήνων, και υπέρ παν άλλο το του Σαχίνη, και ολίγον έλειψε να πέση και το μεσαίον κατάρτιόν του. Το εσπέρας έπαυσεν η ναυμαχία, και τα μεν ελληνικά, μη έχοντα άλλα πυρπολικά, κυρίαν δύναμιν του ελληνικού στόλου, έπλευσαν εις Κύθηρα, ο δε εχθρικός στόλος κατευωδώθη αβλαβής εις Νεόκαστρον και απεβίβασε τα στρατεύματα.