Ο Κάρολος Φαβιέρος μετά του τακτικού Ελληνικό στρατού πολιορκεί το φρούριο της Καρύστου.
Σε όλη τη διάρκεια του έτους 1823 δεν έγινε δυνατή η ανασυγκρότηση του τακτικού σώµατος στρατού για καθαρά οικονοµικούς λόγους. Αυτό πραγµατοποιήθηκε µόλις τον Ιούλιο του 1824, µετά από αγγλικό δάνειο που έλαβε το κράτος. Σταδιακά και µε την κατάταξη εθελοντών, σχηµατίστηκε ένα Τάγµα Πεζικού, περίπου 500 ανδρών, αποτελούµενο από τέσσερις Λόχους Πεζικού, ένα Λόχο Ευζώνων και ένα Λόχο Επιλέκτων.
Η Προσωρινή ∆ιοίκηση της Ελλάδας, διαπιστώνοντας από τη συµµετοχή του τακτικού αυτού Σώµατος στις επιχειρήσεις κατά του Ιµπραήµ τα τακτικά και λοιπά πλεονεκτήµατα του Τακτικού Στρατού τάξεως και πειθαρχίας έναντι των άτακτων που τα στερούνταν, αποφάσισε την περαιτέρω ενίσχυσή του. Για το σκοπό αυτό, στις 10 Μαΐου 1825, κατήρτισε Νόµο «Περί Απογραφικής Στρατολογίας», σύµφωνα µε τον οποίο θα γινόταν απογραφή και στη συνέχεια στρατολόγηση σε όλη την επικράτεια. Επίσης, διόρισε επικεφαλής των τακτικών στρατευµάτων το φιλέλληνα Γάλλο Συνταγµατάρχη Charles Fabvier (Φαβιέρο), ο οποίος ανέλαβε τη διοίκηση του τάγµατος στις 30 Ιουλίου 1825.
Προς το τέλος του 1825 έγινε ανασυγκρότηση του σώµατος, με αύξηση των Λόχων του κάθε τάγµατος κατά δύο. Έτσι το Α΄ Τάγµα Αθηνών είχε πλέον οκτώ Λόχους, ενώ το Β΄Τάγµα Ναυπλίου έξι.
Εκστρατεία της Καρύστου
Μετά από την εξάντληση του αγγλικού δανείου, η κυβέρνηση βρέθηκε σε δύσκολη θέση, χωρίς να µπορεί να ανταπεξέλθει στα πολεµικά έξοδα. Ο Φαβιέρος για να αποφύγει τη διάλυση του Σώµατος που είχε συγκροτηθεί από αυτό, αποφάσισε την εκστρατεία εναντίον της Καρύστου. Η εκστρατεία αυτή, εάν πετύχαινε, θα εξασφάλιζε τη συντήρηση του στρατεύµατος από τους πόρους της Εύβοιας. Η εκστρατεία όµως αυτή, η οποία εκτελέστηκε κάτω από δύσκολες για το τακτικό Σώµα συνθήκες, απέτυχε µετά από πολλές ηµέρες αγώνα και αιµατηρών θυσιών. Το ισχυρότατο φρούριο της Καρύστου έφερε σηµαντικές εχθρικές δυνάµεις, οι οποίες είχαν ενισχυθεί από 4000 Τουρκαλβανούς και 500 Ιππείς από τη Χαλκίδα. Στην εκστρατεία αυτή συµµετείχε το Α΄Τάγµα Αθηνών και το Τµήµα Σταυροφόρων, τα οποία αντιµετωπίζοντας πολύ ισχυρότερο αντίπαλο, αλλά και σοβαρά επισιτιστικά προβλήµατα, µετά από πολυήµερο ηρωικό αγώνα και σοβαρές απώλειες, υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την Εύβοια και να επιστρέψει στην Αθήνα.