Διαβάζετε τώρα
13 Ιουνίου 1821. Θάνατος Γεωργίου Γιαννιά

13 Ιουνίου 1821. Θάνατος Γεωργίου Γιαννιά

Ο Γιώργος Γιαννιάς ήταν αγωνιστής της Επανάστασης του 1821. Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Γιαννιά, επίσης αγωνιστή της Επανάστασης. Κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 στην περιοχή του Αντρωνίου στρατοπέδευαν διάφορα σώματα Ελλήνων. Ένα εξ αυτών, με αρχηγό τον Καπετάν Γιώργη Γιαννιά (Γιαννόπουλο) ή «Ντελή» ή «Δελή» ή (τρελό) Γιώργη, παιδί του περιβόητου Γιαννιά από την Προστοβίτσα Τριταίας, γιος κλεφτοαρματολού καπετάνιου που έδρασε ως το 1807 όπου πιάστηκε και κρεμάστηκε στο δρόμο Τρίπολης Πάτρας έπειτα από την προδοσία του κουμπάρου του, όπως μας το λέει το δίστιχο δημοτικό:

Κουμπάροι φάγανε τον Γιαννιά
κουμπάροι και τον Ζαχαριά.

Πολλά δημοτικά τραγούδια εξύμνησαν τον ηρωισμό του. Κοντά στην θέση που έγινε η μάχη στο Αντρώνι (Σπαρτουλιά) έχει στηθεί μνημείο προς τιμήν του.

Γεννήθηκε στην Προστοβίτσα Αχαΐας. Ο Σπυρίδων Τρικούπης στην ιστορία της Ελληνικής επανάστασης , που έγραψε, τον αναφέρει σαν Γιαννόπουλο, που μάλλον ήταν και το πραγματικό του επώνυμο, και μας λέει ότι ήταν γνωστός για την τόλμη του.

Το Μάρτιο του 1821 μπήκε από τους πρώτους στον αγώνα με το δικό του μικρό στρατιωτικό σώμα. Έδωσε πολλές μάχες και κυρίως με τους Τουρκαλβανούς του Λάλα Ηλείας.

Στις 27 Μαΐου 1821 συγκρούστηκε με 1500 Τουρκολαλαίους στα στενά του Κατσαρού με αποτέλεσμα τον θάνατο 120 Τούρκων.

Στις 13 Ιουνίου 1821, όταν οι Έλληνες πολιορκούσαν το Λάλα, στα σύνορα με την Ηλεία, κρατούσε την προφυλακή του ελληνικού στρατοπέδου. Σε μία εφόρμηση των Λαλαίων στο χωριό Κούμανι τους επιτέθηκε με 100 άντρες, αλλά μπροστά στο μεγάλο πλήθος των Τουρκαλβανών οι περισσότεροι συμπολεμιστές του δείλιασαν και έφυγαν. Έμεινε με οκτώ άνδρες και πολέμησε σκληρά· όταν τελείωσαν τα πολεμοφόδια, έβγαλαν τα γιαταγάνια τους και πολέμησαν σε άνιση μάχη σώμα με σώμα μέχρι να πέσουν όλοι.

Φιλικός, σύμφωνα με τα αρχεία της Τσαρικής αστυνομίας, ο Γιώργης Γιαννιάς ακολουθούμενος από 100 παλικάρια συγκρούστηκε με 1500 Τουρκολαλαίους στα στενά του Κατσαρού στις 17 Μαΐου του 1821. Βλέποντας τους δεκαπενταπλάσιους Λαλαίους να τους περικυκλώνουν, οι άντρες του Καπετάν Γιώργη Γιαννιά διέσπασαν τον κλοιό με τα ξίφη στα χέρια αφήνοντας τον αρχηγό με 12 παλικάρια. Ο Γιαννιάς, σαν άλλος Χαράλαμπος Βιλαέτης (όταν κηρύχθηκε η επανάσταση εντάχθηκε ως υπαρχηγός του Χ. Βιλαέτη), συνέχισε τον πόλεμο επί 8 ώρες με καύσωνα, παρόλο που οι Τούρκοι του πρότειναν δελεαστικούς όρους παράδοσης. Δεν άντεξε, όμως, ούτε αυτός ούτε και τα παλικάρια του. Ωστόσο, η φθορά που επέφερε στον εχθρό ήταν 120 Τούρκοι. Κοντά στην θέση που έγινε η μάχη στο Αντρώνι (Σπαρτουλιά) έχει στηθεί μνημείο προς τιμήν του.

 Πολλά δημοτικά τραγούδια εξύμνησαν τον ηρωισμό του.

Ο ΔΕΛΗ-ΓΙΩΡΓΗΣ

Βγήκαν οι Τούρκοι για ζαϊρέ ούλοι καβαλαρία
αναστενάζει η κάπελις, βογκάει η Πηνεία.
Τα στανοτόπια ρήμαξαν, κλείσανε τα μοναστήρια,
μοιρολογάει η κάπελις κι ακούγεται στη Ζήρια.
Στη Νοτενά ο καλόγερος στο κιάλι του κοιτάζει
βλέπει τον τόπο να καίγεται και βαριαναστενάζει
φωνάζει το καλογεροπαίδι να πάει στον Ντελή- Γιώργη
να κατεβεί απ’ τον Ωλονό απόψ’ του Αι- Γιώργη
Κι ο Ντελή-Γιώργης έλειπ’ απόψε στην γιορτή του
στην Μπροστοβίτσα γλένταγε μ’ όλο το ορδί του
“Τρία πουλάκια κάθονται στη ράχη στο Ξυβούνι
το’να τηράει την Κάπελη, και τ’ άλλο την Κερτίζα
το τρίτο το καλλίτερο μοιρολογάει και λεει:
-Διαβάτες που διαβαίνετε εσείς ν’ όπου περνάτε
μην είδατε τον Καπετάν Γιαννιά τον Γιώρη τον λεβέντη
μήτε σε δρόμο φάνηκε, μήτε σε φίλου σπίτι;
-Εψές, προψές τον είδαμε στου Κατσαρού τ’ αλώνια
μ’ εννιά λεβέντες χόρευε, μ’ εννέα Ντερβιναίους
κι από μπονόρα έβριζε, αγάδες φοβερίζει”.

View Comments (0)

Leave a Reply

Your email address will not be published.