Διαβάζετε τώρα
Αντώνης Κριεζής

Αντώνης Κριεζής

  • Γράφουν ο Υποναύαρχος (Ο) Δημήτριος Γεωργαντάς ΠΝ, ε.α. και η Ιωάννα – Θεοδοσία Γεωργαντά, Φοιτήτρια.

Εισαγωγή

Υπάρχουν στην ιστορία της Ελλάδος, προσωπικότητες που με την δράση τους καθόρισαν την ιστορία του τόπου. Στην κατηγορία αυτών των ανθρώπων ανήκει και ο Αντώνης Κριεζής, ο οποίος με τους αγώνες του στον Αγώνα του ’21 προσέφερε στην απόκτηση της ελευθερίας της χώρας και με την μετέπειτα πολιτική του δράση πρόσθεσε στα θεμέλια της ανάπτυξη και της ευημερία της.

Ο Βίος του

Ο Αντώνης Κριεζής (1796-1865) προέρχονταν από σπουδαία ιστορική οικογένεια της Ύδρας. Γεννήθηκε στην Τροιζήνα και ήταν γιος του προεστού και καραβοκύρη Γεωργίου Κριεζή. Έμαθε μικρός λίγα γράμματα, ικανά να τον βοηθήσουν να σταδιοδρομήσει στο εμπορικό και πολεμικό ναυτικό, καθώς και στην πολιτική. Ήταν γεροδεμένος, ανοιχτόπλατος και από μικρός ένιωθε την απέραντη αγάπη για τη θάλασσα.

Ελάχιστα ψήγματα είναι γνωστά για την νεανικότητά του. Χαρακτηρίζονταν από ναυτοσύνη, ηγετικές ικανότητες, γενναιότητα και μεγαλοψυχία, καθώς και από μεγάλη προσαρμοστικότητα στις οποιασδήποτε ναυτικές επιχειρησιακές δυσκολίες. Μικρός μπάρκαρε στο ιστιοφόρο συγγενούς του ως ναύτης για να αποκτήσει τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες πάνω στο επάγγελμα του ναυτικού.

Το 1810 (15 ετών) ανέλαβε την διακυβέρνηση του οικογενειακού πλοίου τους «Αγία Τριάδα», με την βοήθεια και την συμπαράσταση του μεγαλύτερου κατά επτά έτη αδελφού του. Άρχισαν το εμπόριο και τα μακρινά ταξίδια στην Άσπρη θάλασσα, Μεσόγειο και την Μαύρη θάλασσα. Σε ένα ταξίδι τους, κοντά στα νερά της Σαρδηνίας, δέχθηκαν πειρατική επίθεση από αλγερινούς κουρσάρους του αρχιπειρατή Mehmet Xafuz. Ο Αντώνης πάλεψε σκληρά με τους άνδρες του για να αποτρέψει το ρεσάλτο των πειρατών. Υπέκυψαν τελικά στους υπεράριθμους και πιο εξοπλισμένους πειρατές. Οδηγήθηκαν αιχμάλωτοι στο Αλγέρι για να πουληθούν δούλοι. Ο Αλγερινός μπέης, γνωρίζοντας την οικογενειακή και περιουσιακή τους κατάσταση στην Ύδρα, απαίτησε από τον πατέρα τους σημαντικό ποσό λίτρων για την απελευθέρωσή τους.

Τελικά, ο Καπουδάν πασάς τους άφησε ελεύθερους, μετά από τρία σκληρά χρόνια αιχμαλωσίας και δουλείας. Γύρισαν στην πατρίδα τους, την Ύδρα, αλλά δεν βρήκαν ζωντανό τον πατέρα τους που πέθανε από την στεναχώρια του. Οι ιστορικοί αναφέρουν ότι πέθανε από υψηλό πυρετό, ο οποίος τον βασάνιζε χρόνια. Ο Αντώνης αρχίζει πάλι από το μηδέν την επαγγελματική του σταδιοδρομία. Με τις λίγες οικονομίες του γίνεται συνπλοιοκτήτης με τον πρώτο του εξάδελφο Αντώνη σε ένα καινούργιο μπρίκι που το ονόμασαν «Επαμεινώνδας». Συνέχισαν με τον εξάδελφό του, τον αδελφό του και τον θρυλικό «Επαμενώνδα» το εμπόριο στις θαλάσσιες λεωφόρους της Μεσογείου και της Μαύρης Θάλασσας. Το 1822 αρραβωνιάζεται την Κυριακούλα Βούλγαρη, κόρη του Υδραίου μπέη Γεωργίου Βούλγαρη, την οποία παντρεύεται το 1824. Από τον γάμο του απέκτησε έξι γιους και τέσσερις κόρες.

Απεβίωσε στην Αθήνα την 1η Απριλίου 1865. Κηδεύτηκε την επομένη, Μεγάλη Παρασκευή, στην εκκλησία της Αγίας Ειρήνης, η οποία ήταν Μητρόπολη Αθηνών. Ετάφη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Η Πολεμική του Δράση

Ο Αντώνης Κριεζής φημίζονταν για το παράτολμο θάρρος του και είναι χαρακτηριστικό αυτό που έλεγαν οι ναύτες του: «… Όποιος δεν θέλει για να ζει, ας πάει με τον Κριεζή …. Ποιος θέλει ήρωας να φανεί ας πάει με τον Κριεζή …».

Μυήθηκε στη Φιλική Εταιρία περί το 1818. Εργαζόταν ακατάπαυστα και με τους άλλους Υδραίους Φιλικούς για την πολεμική προετοιμασία του υδραίικου στόλου για τον Αγώνα της Ελευθερίας. Με την έναρξη του ξεσηκωμού, αρματώνεται από τους πρώτους στον Αγώνα. Στις 28 Μαρτίου 1821 μαζί με τους Υδραίους σηκώνουν τη σημαία της Επανάστασης στο ηρωικό νησί. Με τον «Επαμεινώνδα» ακολουθεί αδιαλείπτως τον υδραίικο στολίσκο του ναυάρχου Ιάκωβου Τομπάζη (1782-1829) και κατόπιν του ναυάρχου Ανδρέα Μιαούλη (1769-1835) σε όλες τις ναυτικές επιχειρήσεις.

 

Ο Αντώνης Κριεζής έλαβε μέρος σε όλες τις ναυτικές επιχειρήσεις και ναυμαχίες από το 1821 μέχρι το τέλος του Αγώνα. Είχε καταλυτική επίδραση στην εξύψωση του ηθικού των ναυτών του πλοίου του και της Ύδρας, και την επιμονή του να επιτυγχάνει νίκες και ζημιές στο εχθρικό πολεμικό ναυτικό. Γίνεται πιο κάτω μία προσπάθεια να σταχυολογηθούν τα ναυτικά του κατορθώματα και οι ηγετικές του ικανότητες.

Έτος 1821

  1.     Τον Απρίλιο 1821 ο Αντώνης Κριεζής βοήθησε να περιέλθει η Χαλκίδα στα χέρια των επαναστατημένων Ελλήνων, κανονιοβολώντας με επιτυχία τους Τούρκους, που την υπεράσπιζαν. Επίσης, στις 26-4-1821, δημιούργησαν σημαντική επιτυχία οι Υδραίοι καπεταναίοι με τους Ψαριανούς (Ι. Τομπάζης, Ν. Αποστόλης, Γ. Σαχτούρης, Α. Τσαμαδός, Α. Κριεζής, κ.ά.) στα ανοιχτά της Χίου – βυθίζοντας τουρκικό πλοίο και αιχμαλωτίζοντας ένα άλλο.
  2.     Την 1η Μαΐου 1821, μαζί με τον Ιάκωβο Τομπάζη κατακαίουν τουρκική γολέτα κοντά στη Χίο. Επίσης, στις 12-5-1821 μαζί με δύο άλλους Υδραίους θα καταλάβουν το διοικητήριο της Ύδρας, όπου είχε εγκατασταθεί ο Αντώνης Οικονόμου, θα το καταλάβουν και θα τον εξορίσουν στο Κρανίδι.
  •       Συμμετείχε στις 27-5-1821 στην ναυμαχία του όρμου της Ερεσού της Λέσβου, η οποία θεωρείται η πρώτη κατά μέτωπο ναυμαχία που έδωσαν οι Έλληνες ναυμάχοι στον Αγώνα του ’21, κατά την οποία επιχείρησαν για πρώτη φορά με απόλυτη επιτυχία την «πυρπόληση» εχθρικής φρεγάτας με χρήση του «ηφαιστείου». Η επιτυχία αυτή υπήρξε ιδιαίτερα σημαντική για την ανύψωση του ηθικού των Ελλήνων ναυμάχων, για την μελλοντική εξέλιξη στον κατά θάλασσα αγώνα τους, αλλά για την κατακρήμνιση του ηθικού των Τούρκων, μπροστά σε αυτό τον καινοφανή τύπο καταδρομής και δολιοφθοράς.
  1.     Συνέδραμε στις 8-7-1821 με τη μοίρα του ελληνικού στόλου στην καταστροφή οκτώ τούρκικων φορτηγών πλοίων στον Πορθμό Τσαγκλί μεταξύ Σάμου και μικρασιατικών ακτών.

Έτος 1822

  1.     Έλαβε μέρος την 20-2-1822 στη ναυμαχία στο λιμάνι της Πάτρας. Κάτω από φοβερή τρικυμία ο ελληνικός στόλος επιτέθηκε στον τούρκικο στόλο. Μετά από ναυμαχία πέντε ωρών, μία τουρκική φρεγάτα καταστράφηκε ολοκληρωτικά και πολλά άλλα έπαθαν σημαντικές ζημιές. Πολλοί Τούρκοι βρήκαν τον θάνατο ή τραυματίστηκαν σοβαρά. Ήταν η πρώτη φορά που ο ελληνικός στόλος αντιμετώπισε κατά παράταξη τον τουρκικό στόλο, χωρίς την χρήση πυρπολικών!
  2.     Στις 30-3-1822 τα τουρκικά καράβια υπό τον Καπουδάν πασά Kara Alli καταστρέφουν τη Χίο. Ο Αντώνης Κριεζής και ο ελληνικός στόλος όταν έφθασαν για να αποτρέψουν το γεγονός ήταν πλέον αργά, καθόσον ο τουρκικός στόλος είχε αποπλεύσει από το νησί μετά τη βαρβαρική καταστροφή του.
  •       Στις 28-4-1822 ο ελληνικός στόλος υπό τον Ανδρέα Μιαούλη και τη συμμετοχή του Αντώνη Κριεζή, αδυνατεί να σταματήσει τις συνεχιζόμενες σφαγές στη Χίο.
  •       Στις 19-5-1822 συμμετέχει με τον ελληνικό στόλο (Μιαούλης, Τσαμαδός, Σαχτούρης, κ.α.), σε αμφίρροπη ναυμαχία στα ανοικτά της Χίου με μοίρα του τουρκικού στόλου.
  1.     Στις 6-7 Ιουνίου 1822 επιχειρεί με τον ελληνικό στόλο στα νερά της Χίου, συμμετέχοντας στην ιστορική πυρπόληση μιας τουρκικής ναυαρχίδας από τον Κωνσταντίνο Κανάρη και την ολοκληρωτική καταστροφή της.
  2.     Ο Αντώνης Κριεζής διακρίθηκε στη ναυμαχία των Σπετσών την 8-9-1822. Ξεκίνησε τη ναυμαχία βασικά μόνος του, με την βοήθεια ενός πυρπολικού του Λεονάρδου Θεοδώρου. Ο τούρκικος στόλος αποτελείτο από 4 δίκροτα, 18 φρεγάτες, 65 κορβέτες, μπρίκια και ημιόλια. Ο Μιαούλης, βλέποντας την ηρωική αντίσταση του Αντώνη Κριεζή απέναντι στις 4 τούρκικες φρεγάτες έδωσε το σύνθημα γενικής επίθεσης του ελληνικού στόλου και η σύγκρουση γενικεύτηκε. Ο Οθωμανικός στόλος τράπηκε σε φυγή, εγκαταλείποντας την προσπάθεια επίθεσης κατά των Σπετσών και ανεφοδιασμού της φρουράς στο Ανάπλι, αφήνοντας πίσω τους 4 αιχμαλωτισμένα καράβια.
  3.     Στις 8-11-1822 μετείχε σε μοίρα του ελληνικού στόλου υπό τον Ανδρέα Μιαούλη, λύνοντας την από θάλασσα πολιορκία του Μεσολογγίου.

Έτος 1823

  •       Στις 15-4-1823 ναυμάχησε τουρκικά πλοία στα ανοικτά του Αγίου Όρους.
  •       Στις 11 και 12 Οκτωβρίου 1823 συμμετέχει στη σύγκρουση του ελληνικού και τουρκικού στόλου στο Αρτεμίσιο του Βόλου και στους Ωραιούς της Ιστιαίας με αμφίρροπα αποτελέσματα για τους δύο αντιπάλους.

Έτος 1824

  •       Στις 7-8 Ιουνίου 1824 ο Τούρκικο – Αιγυπτιακός στόλος καταστρέφει την Κάσο, αλλά ο ελληνικός στόλος, καθώς και ο Αντώνης Κριεζής έφθασαν αργά για να βοηθήσουν τους Κασίους.
  1.     Στις 21 Ιουνίου 1824, ο Τούρκο – Αιγυπτιακός στόλος καταστρέφει τα Ψαρά, αλλά και εδώ ο ελληνικός στόλος, στον οποίο συμμετείχε και ο Κριεζής, έφθασε πολύ αργότερα, ενώ έπεσε το νησί και αιχμαλωτίστηκαν οι επιζήσαντες για να πουληθούν δούλοι.
  •       Στις 3-7-1824, ήταν παρών στη διεξαχθείσα ναυμαχία ανοιχτά των Ψαρά, μεταξύ Κω – Αλικαρνασσού, ως εκδίκηση – αντίποινα για την καταστροφή της. Σημαντική επιτυχία του ελληνικού στόλου υπό τους Μιαούλη, Τσαμαδό, Σαχτούρη, Κριεζή κ.α.
  •       Στις 7-7-1824, ο ελληνικός στόλος, στον οποίο συμμετέχει και ο Κριεζής, ελλιμενίζεται ανοιχτά της πόλης της Ρόδου και ναυμαχεί με τον εχθρό, επιτυγχάνοντας ζημιές στον τούρκο-αιγυπτιακό στόλο.
  •       Στις 30-31 Ιουλίου 1824, διεξάγονται ναυτικές συγκρούσεις με αμφίρροπο αποτέλεσμα ανάμεσα σε μοίρα του ελληνικού και του τούρκικου στόλου, κοντά στα νερά της Σάμου και της Ικαρίας. Ο Αντώνης Κριεζής θα διακριθεί και σε αυτή τη ναυτική σύγκρουση.
  •       Στις 5-8-1824, ο ελληνικός στόλος επιτυγχάνει σημαντική νίκη στη Μυκάλη. Στη ναυτική σύγκρουση συμμετέχουν οι Κανάρης, Σαχτούρης, Κριεζής, Ραφαλιάς, Ματρώζος, Βατικιώτης, κ.α.
  •       Στις 29-8-1824 στα ανοιχτά του ακρωτηρίου Ποσείδιο ή Γέροντα της Μ. Ασίας (νυν Didim της Τουρκίας), απέναντι από τα νησιά Λειψοί και Λέρος της Δωδεκανήσου, ο ελληνικός στόλος υπό τον Ανδρέα Μιαούλη [70 ελληνικά πλοία, μαζί και ο «Επαμεινώνδας» του Κριεζή], συγκρούστηκε με τον Τούρκο-Αιγυπτιακό στόλο των Χοσρέφ – Ιμπραήμ, αποτελούμενο πάνω από 250 πλοία, και κατάφερε να ανατινάξει μία μεγάλη αιγυπτιακή φρεγάτα των 44 κανονιών, παρασύροντας στο βυθό μαζί της και τους 1.100 άνδρες πλήρωμα. Η ναυμαχία αυτή αποτελεί μία από τις λαμπρότερες σελίδες της Επανάστασης. Οι αντίπαλες δυνάμεις ήταν τόσο άνισες, ώστε η θετική έκβαση υπέρ των Ελλήνων προκάλεσε τον θαυμασμό των ξένων. Στην εν λόγω ναυμαχία ο Κριεζής έδειξε τον μεγάλο ηρωισμό του προσφέροντας σημαντική ενίσχυση στον Μιαούλη. Τον Σεπτέμβριο 1824 δρα με ελληνική μοίρα εναντίον εχθρικών πλοίων στην Ικαρία.
  •       Στις 24-9-1824, παίρνει μέρος σε ναυμαχία ανάμεσα στη Χίο, Μυτιλήνη και Καραμπουρνού. Η μοίρα του τουρκικού στόλου αναγκάζεται να υποχωρήσει με μικρές απώλειες.
  •       Στις 1-9-1824, είναι παρών στη σύγκρουση ελληνικής και τουρκικής μοίρας σε Αστυπάλαια και Κέφαλο.

Έτος 1825

  •       Την 27-3-1825, ο Μιαούλης αναγνωρίζοντας τις ηγετικές του ικανότητες, τον διόρισε προσωρινό Αρχηγό του ελληνικού στόλου, όταν αυτός απαιτήθηκε να πλεύσει σε ταρσανά (tersane) για να επισκευάσει το πλοίο του.
  •       Είναι από τους πρωταγωνιστές στις ναυτικές συγκρούσεις στις 11-4-1825 και 17-4-1825 ανοιχτά της Σούδας.
  •       Λαμβάνει μέρος και στις ναυτικές συγκρούσεις στις 21-4-1825 και στις 30-4-1825, ανοιχτά της Μεθώνης.
  •       Στις 28 Απριλίου 1825 λαμβάνει μέρος σε ναυτική επιχείρηση υπό τον Ανδρέα Μιαούλη εναντίον αιγυπτιακής μοίρας στη Μεθώνη, στην οποία προκαλούνται σημαντικές ζημιές.
  •       Τον Ιούλιο 1825, αναλαμβάνει αρχηγός της αποστολής πυρπόλησης του αιγυπτιακού στόλου του Μεχμέτ Αλή στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας. Δεν κατόρθωσαν να επιφέρουν ολοκληρωτικό κτύπημα στην αιγυπτιακή αρμάδα.
  •       Συμμετέχει στις 31-5-1825 σε αμφίρροπη ναυμαχία ανοιχτά της Σούδας, ανάμεσα σε ελληνικά και αιγυπτιακά πλοία. Ο εχθρός υφίσταται μικρές ζημιές.
  •       Στις 2-6-1825, λαμβάνει μέρος στην ναυτική επιχείρηση του ελληνικού στόλου υπό τον Ανδρέα Μιαούλη, ανοιχτά της Σούδας, που είχε αποτέλεσμα την ανατίναξη μιας εχθρικής κορβέτας.
  •       Παίρνει μέρος σε ναυτική σύγκρουση στις 15-6-1825 στα Κύθηρα.
  •       Συμμετέχει σε ελληνική μοίρα στις 23-7-1825 και έτρεψε τον τουρκικό στόλο σε άτακτη φυγή έξω από το Μεσολόγγι.
  •       Παίρνει μέρος στην αποστολή του ελληνικού στόλου να ανεφοδιάσει τους πολιορκημένους στο Μεσολόγγι, στις 20 και 23 Νοεμβρίου.
  •       Στις 25-11-1825 παίρνει μέρος στην αμφίρροπη ναυμαχία ανοιχτά της Γλαρέτζας της Ηλείας.

Έτος 1826

  •       Στις 9-1-1826 συμμετέχει στον ελληνικό στόλο υπό τον Μιαούλη καταπλέοντας στο Μεσολόγγι. Την επόμενη κάτω από την πίεση του εχθρικού στόλου, αναγκάζονται να υποχωρήσουν. Οι ναυτικές συγκρούσεις θα συνεχιστούν για μακρύ χρόνο με αμφίρροπα αποτελέσματα.
  •       Έλαβε μέρος σε τμήμα ελληνικής μοίρας στις 16-1-1826 σε ναυτικές συγκρούσεις ανάμεσα Κρυονερίου, Αντιρρίου και Αράξου (Πάπα).
  •       Συμμετείχε σε αποστολή στις 23-1-1826 στο Μεσολόγγι, όπου βοήθησε στην καταναυμάχηση του τουρκικού στόλου και την προσωρινή αναπνοή του Μεσολογγίου από τον ασφυκτικό θαλάσσιο αποκλεισμό των Τούρκων. Ο Μιαούλης αναγνωρίζοντας την ηρωική του προσπάθειά του, πλέοντας πλησίον του, τον χαιρέτησε τιμητικά με 17 κανονιοβολισμούς.
  •       Στις 1-4-1826 δεν μπόρεσε με τον ελληνικό στόλο υπό τον Μιαούλη να ανεφοδιάσουν το Μεσολόγγι.
  •       Στις 16-7-1826 λαμβάνει μέρος στην αμφίρροπη ναυμαχία έξω από το Καρλόβασι της Σάμου με τον εχθρικό στόλο. Ο Κωνσταντίνος Κανάρης διασώζεται από ελληνικό πλοίο, μετά την αποτυχημένη προσπάθεια πυρπόλησης εχθρικής φρεγάτας, και βύθισης του πυρπολικού του.
  1.     Λαμβάνει μέρος στις ναυτικές επιχειρήσεις στις 28-8-1826 και στις 25-9-1826, ανοιχτά της Μυτιλήνης.
  •       Συμμετείχε σε ναυμαχία στις 29-8-1826, ανοιχτά της Φώκαιας.

Έτος 1827

  •       Τον Απρίλιο 1827 έλαβε μέρος ως διοικητής μοίρας, διορισθείς από τον Άστιγκα, σε ναυμαχία στο λιμάνι του Βόλου.
  •       Νέα επιχείρηση κατά της Αλεξάνδρειας αναλήφθηκε τον Μάιο 1827 υπό τον Κόχραν. Στην ανωτέρω επιχείρηση συμμετείχαν ο Μιαούλης, ο Κριεζής κ.ά. Ο Κανάρης καίει μέσα στο λιμάνι της Αλεξάνδρειας την προφυλακίδα του αιγυπτιακού στόλου. Δυστυχώς, για δεύτερη φορά η επιχείρηση κατά της Αλεξάνδρειας δεν στέφθηκε με επιτυχία.

Έτη 1828 – 1830

  •       Τον Ιανουάριο έως τον Μάρτιο 1828, ως αρχηγός της ναυτικής μοίρας, επιδόθηκε στον περιορισμό της πειρατείας.
  •       Στις 3-10-1828, ως αρχηγός του ελληνικού δυτικού στολίσκου, διορισθείς από τον Ιωάννη Καποδίστρια, εισήλθε ξαφνικά στον κατεχόμενο από τους Τούρκους Αμβρακικό κόλπο και κυρίευσε τον εχθρικό στόλο. Ο Καποδίστριας επιβραβεύοντάς τον για την σημαντική αυτή συμβολή του, τον προήγαγε την 30-10-1830 σε Μοίραρχο του Εθνικού Στόλου.

Έτος 1831

  •       Περί τον Μάιο 1831 οι Υδραίοι Πλοίαρχοι Μιαούλης, Σαχτούρης, Κριεζής, Σαχίνης κ.α., ωθούμενοι από τον Μαυροκορδάτο, επαναστάτησαν κατά του Καποδίστρια. Το μεταρρυθμιστικό έργο του Καποδίστρια ενόχλησε τους ισχυρούς γαιοκτήμονες της Πελοποννήσου και τους πλούσιους Υδραίους πλοιοκτήτες. Τον ίδιο μήνα διώχνουν τις κυβερνητικές αρχές από το νησί και την διακυβέρνηση ανέλαβε επταμελής επιτροπή αποτελούμενη από: Κριεζή, Δημήτριο Βούλγαρη, Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, Γεώργιο Κουντουριώτη, Βασίλειο Μπουντούρη, Νικόλαο Οικονόμου και Μανώλη Τομπάζη. Στις 15-7-1831 ο Αντώνης Κριεζής με μία μικρή δύναμη κατέλαβε το ναύσταθμο Πόρου και μερικά από τα πολεμικά πλοία που ναυλοχούσαν εκεί. Στις 16-6-1831 ο Μιαούλης με 200 ναύτες ολοκλήρωσε την κατάληψη όλων των ναυλοχούντων πλοίων στον Πόρο, και στις 22-7-1831 κατέλαβε όλο το νησί. Ο Μιαούλης προσπάθησε να προσελκύσει στην επανάσταση και τον Κανάρη, κυβερνήτη τότε της κορβέτας «Σπέτσαι». Ο Κανάρης, παρόλη την μεγάλη εκτίμηση και σεβασμό που του είχε δεν προσχώρησε, διότι πίστευε ότι αυτό ήταν κατά της πατρίδος. Μετά την επανάσταση των Υδραίων ναυάρχων ο Κανάρης ανέλαβε αρχηγός του στόλου. Με δύο καράβια έπλευσε στον Πόρο και με τη βοήθεια ρώσικων πολεμικών πλοίων ανακατέλαβε τον ναύσταθμο. Τα επακολουθήσαντα γεγονότα ήταν ολέθρια για τη χώρα, με μελανότερο σημείο η πυρπόληση από τον Μιαούλη του σύγχρονου πολεμικού πλοίου της χώρας, της φρεγάτας «ΕΛΛΑΣ», καθώς και της κορβέτας «ΥΔΡΑ» στις 1-8-1831. Ο Κανάρης χαρακτήρισε την πράξη ως «αιώνιο ανάθεμα». Την τελευταία στιγμή σώθηκαν από ριψοκίνδυνους ναύτες οι κορβέτες «ΚΑΡΤΕΡΙΑ» και «ΕΜΑΝΟΥΗΛΙΔΗΣ». Ο Μιαούλης έλεγε αργότερα σε μεγάλη ηλικία: «Έκαψα το σπίτι μου!». Ο Κανάρης με το καράβι του «ΚΙΜΒΡΟΣ» και τη συνδρομή ρώσικων πολεμικών πλοίων κυνηγούσε όπου πετύχαινε τους Υδραίους και τους ξεσηκωμένους της Μάνης. Από τότε η χώρα χωρίστηκε σε τρεις ξενοκίνητες φατρίες: Ναπαίους, Μπαρλαίους και Μοσχομαγκίτες.

Έτη 1832 – 1838

  •       Στις 21-4-1832, η «Διοικητική Επιτροπή της Ελλάδος», μετά την δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια, τον προάγει στον βαθμό του αντιναυάρχου. Ακολούθως την 18-5-1832 τον προάγει στο βαθμό του ναυάρχου.
  •       Το 1838 κατέστειλε τη «στάση» της Ύδρας, και του απονεμήθηκε ο Αργυρός Σταυρός του Σωτήρος.
  •       Περί το 1857 επαναπροήχθη, στο βαθμό του αντιναυάρχου, καθόσον η Αντιβασιλεία δεν του είχε αναγνωρίσει τους βαθμούς που είχε λάβει πριν.
  1.     Επίσης, το 1857 ανέλαβε Επιθεωρητής του Στόλου και από τον βασιλιά Γεώργιο Α΄ διορίστηκε Επίτιμος Υπασπιστής του.

Η Πολιτική του Δράση

Ο Αντώνης Κριεζής την 14-11-1831 εκλέχθηκε πληρεξούσιος για την Εθνική Συνέλευση του Άργους.

Το 1836 εγκαθίσταται στην Αθήνα. Διορίζεται Υπουργός των Ναυτικών στην Κυβέρνηση Άρμανσπεργκ, θέση την οποία κατείχε και υπηρέτησε αποτελεσματικά μέχρι το 1843. Με την ανάληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τον βασιλιά Όθωνα, λαμβάνει τον βαθμό του αντιναυάρχου. Είναι ο πρώτος Έλληνας αξιωματικός του ναυτικού, που τιμάται με αυτό το βαθμό. Παράλληλα ορίζεται αυλάρχης των βασιλικών ανακτόρων.

Την 10-8-1841 έγινε Πρωθυπουργός, διατηρηθείς στη θέση του μέχρι την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου 1843, οπότε και αντικαταστάθηκε από τον Ανδρέα Μεταξά (1790-1860). Έγινε υπασπιστής του Όθωνα και στις 24-12-1844 διορίστηκε Αυλάρχης. Την 31-12-1847 εκλέχθηκε Γερουσιαστής.

Περί τις 12-12-1849 αντικαθιστά τον παραιτηθέντα Κωνσταντίνο Κανάρη, στην Πρωθυπουργία της χώρας, με την υποστήριξη του Όθωνα. Στις διενεργηθείσες εκλογές του 1850 επικρατεί πολιτικά. Είχε την διακυβέρνηση της χώρας ως Πρωθυπουργός μέχρι την 16-5-1854. Τον διαδέχθηκε στην πρωθυπουργία ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος.

Επίλογος

Η έμφυτη φιλοπατρία του Έλληνα του εμπνέει την φιλοδοξία της προσφοράς για το μεγαλείο του Έθνους. Στον βωμό της ευγενούς φιλοδοξίας του ο Αντώνης Κριεζής πρόσφερε ό,τι καλύτερο μπορούσε για την ανεξαρτησία της χώρας και την μετέπειτα οργάνωση και ανάπτυξή της. Χαρακτηρίζονταν από μεγαλείο ψυχής, υψηλό ήθος, βαθειά συνείδηση ευθύνης, μετριοφροσύνη, ακεραιότητα, γενναιότητα, πατριωτισμό, πείσμα και βαθιά πίστη στο Θεό. Αναγνωρίζεται από τους μελετητές της ελληνικής ιστορίας ως ένας από τους σημαντικότερους σε συνεισφορά ναυμάχους του ’21. Το έθνος τον τίμησε με την ανέγερση αγαλμάτων σε διάφορες πόλεις και νησιά.

Το ελληνικό κράτος τον ευγνωμονεί και το Πολεμικό Ναυτικό τον τίμησε με την ονομασία διαφόρων πολεμικών πλοίων διαχρονικά. Πρώτα έδωσε το όνομα του ναυάρχου του ’21 σε κανονιοφόρο «ΚΡΙΕΖΗΣ», που εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό και έδρασε από το 1835 έως το 1853. Δεύτερον ονομάστηκε προς τιμή του η κορβέτα «ΚΡΙΕΖΗΣ» τύπου Flower, η οποία δόθηκε δανεική από την Αγγλία και επεστράφη το 1951. Η ανωτέρω κανονιοφόρος εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό και έδρασε από το 1943 έως το 1951. Το συγκεκριμένο καράβι με Κυβερνήτη τον Πλωτάρχη Δ. Κιοσσέ συμμετείχε στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στη μεγάλη αποβατική επιχείρηση της Νορμανδίας, την 6 Ιουνίου 1944.

Το τρίτο πλοίο, το οποίο ονομάστηκε «ΑΤ ΚΡΙΕΖΗΣ», ήταν ένα Αντιτορπιλικό από τα 6 του Πολεμικού Ναυτικού. Παραχωρήθηκε από τις ΗΠΑ, καθελκύστηκε στις 15-2-1946 και εντάχθηκε στις τάξεις του Πολεμικού Ναυτικού στις 18-2-1981. Παροπλίστηκε στο Ναύσταθμο Σαλαμίνας την 3-2-1993.

View Comments (0)

Leave a Reply

Your email address will not be published.