Ο Κωνσταντίνος Κριάρης (1797 – 1884) ήταν Έλληνας αγωνιστής του 1821, που έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σε πολλές Επαναστάσεις για την ελευθερία.
Γεννήθηκε τον Μάρτιο του 1797 στο ηρωικό χωριό Κουτσογέρακο της επαρχίας Σελίνου Κρήτης. Η καταγωγή του ήταν από την οικογένεια των «Μπενήδων». Ο πατέρας του, που παλιά τον λέγανε «Μπενή» μετονομάστηκε σε «Κριάρης» το 1769 επί Δασκαλογιάννη, λόγω του ακατάσχετου χαρακτήρα του.
Ο Κωνσταντίνος μέχρι το 1821 ήταν τσομπάνος στον πλούσιο πατέρα του. Με την έναρξη της επανάστασης, αυτός και τα πέντε αδέλφια του άρπαξαν τα όπλα και τάχτηκαν υπό την σημαία του πατέρα τους. Μετά την μάχη της «Μονής» ο Κωνσταντίνος ανέλαβε «Καπετάνιος του Κουτσογεράκου», διότι ο πατέρας του ήταν πλέον πολύ προχωρημένης ηλικίας. Έκτοτε ακολούθησε παντού τον ήρωα Κουμή ως οπλαρχηγός και πρωτοπαλίκαρο αυτού.
Στην Επανάσταση του Χαιρέτη, που έγινε το 1841, πρωτοστατεί. Κι όταν αυτή καταπνίγεται από την τουρκική στρατιωτική υπεροχή, μα και από την ευρωπαϊκή διπλωματία, φεύγει μαζί με άλλους στην Ελεύθερη Ελλάδα. Η σκέψη, όμως, πως εκείνος χαίρεται τ΄αγαθά της λεφτεριάς, ενώ οι συμπατριώτες του μένουν σκλάβοι, τον κάνει να υποφέρει. Ετσι σε λίγο κατεβαίνει κοντά στους δικούς του. Υστερα ξεσπά το Κίνημα του Μαυρογένη το 1858. Οι σκλάβοι δεν αντέχουν άλλο, ξεσηκώνονται..! Ο Κριάρης αρχηγός της επαρχίας του παίρνει από κοντά το αναίμακτο αυτό κίνημα. Μα εκεί που ο Κριάρης θα νιώθει να συγκλονίζεται από το μεγαλείο της θυσίας και θα κοιτάξει να δοθεί ολόψυχα, είναι ο Μεγάλος Σηκωμός του 1866».
Το 1878 γίνεται πάλι οπλαρχηγός του Σελίνου αλλά η επανάσταση καταπνίγεται σε λίγο από τα ξένα συμφέροντα και ο Κριάρης απογοητευμένος ξαναγυρίζει στην Αθήνα.
Ο Κριάρης πρωταγωνίστησε και πάλι το 1841 όταν η Κρήτη ξαναπήρε τα όπλα. Συνενοούμενος με τον αρχηγό Χαιρέτη και με τους άλλους οπλαρχηγούς από το Ναύπλιο πρώτος ύψωσε την σημαία της επανάστασης. Μαζί με τους άλλους αρχηγούς Χαιρέτη, Κουμή, Χάλη και Νιότη πολέμησε μαζί με τους Σελινιώτες ως Αρχηγός πλέον Σελίνου.
Ακολούθησε πολυτάραχη μα και ένδοξη πολεμική ζωή και ξαναεμφανίστηκε το 1878 και πάλι ως εκλεγμένος αρχηγός των Σελινιωτών στην επανάσταση της Κρήτης.
Επέστρεψε στην Αθήνα, όπου και απεβίωσε.
Ο Γάλλος φιλέλληνας Ντεσμά, που έζησε το Μεγάλο Σηκωμό σαν πολεμιστής κι έγραψε το βιβλίο: “Αναμνήσεις ενός Φιλέλληνα” θα γράψει για τον Κριάρη τούτα τ’ απλά και τόσο επιγραμματικά λόγια: “Ο Σελινιώτης Κριάρης, είναι ένας πολίτης των αρχαίων ωραίων χρόνων της Ελλάδος για την καρτερία του και την προς την πατρίδα αφοσίωσή του”».