Ο Φραγκίσκος Γκραγιάρ (1794-1853) (Francois Graillard), ήταν Γάλλος στρατιωτικός και φιλέλληνας, γιος Γάλλου συνταγματάρχη και απόφοιτος της Στρατιωτικής Ακαδημίας του Παρισιού.
Γεννήθηκε στις 23 Αυγούστου 1792 στη Ντιζόν της Γαλλίας. Ο πατέρας του, έχοντας οικονομική άνεση βλέποντας την κλίση του στα γράμματα, του έδωσε σπάνια για την εποχή του μόρφωση. Σε ηλικία 18 ετών, το 1812, έλαβε μέρος στις ναπολεόντειες εκστρατείες λαμβάνοντας το βαθμό του λοχαγού. Σε κάποια όμως επιδρομή συνελήφθη αιχμάλωτος από του Ρώσους. Όταν απελευθερώθηκε είχε ξεσπάσει η ελληνική επανάσταση του 1821 στην οποία και έσπευσε να βοηθήσει το ελληνικό έθνος. Έφθασε στην Ελλάδα τον Νοέμβριο του 1821 με άλλους φιλέλληνες και εντάχθηκε αρχικά στη δύναμη του Μαιζώνα, διέπρεψε στα πεδία των μαχών Ναυπλίου, Κορίνθου, Πέττα, της πολιορκίας Μεσολογγίου, Θηβών, Πέτρας, και Μύλων όπου και τραυματίσθηκε (16 Ιουλίου 1825).
Ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος στη συνέχεια τον τοποθέτησε ως λοχαγό των Γενικών Επιτελών όπου και υπηρέτησε υπό τον αρχιστράτηγο Υψηλάντη όπου και μετείχε στην εκστρατεία απελευθέρωσης της Δυτικής Ελλάδας στην οποία και τραυματίσθηκε για 2η φορά (Φάληρο 1827). Όταν ανέλαβε ο Ιωάννης Καποδίστριας προάχθηκε σε συνταγματάρχη και διετέλεσε γενικός διοικητής του πρώτου οργανωμένου τότε ελληνικού στρατού. Όταν έφθασε ο νεαρός Βασιλεύς Όθων στην Ελλάδα προσέλαβε αυτόν ως αρχηγό του Στρατιωτικού Οίκου του (Φεβρουάριος 1833). Τέλος όταν αποφασίσθηκε η ίδρυση του νέου αστυνομικού σώματος της Χωροφυλακής ανετέθη στον Γκραγιάρ η αρχηγία αυτής. Οι αναμφισβήτητες γνώσεις του επί της στρατιωτικής τακτικής αλλά και τα πνευματικά και ηθικά προσόντα του, ευψυχίας και πίστης, τιμούνταν ιδιαίτερα από το σύνολο σχεδόν των αγωνιστών του 1821, και ο διορισμός του αυτός επέφερε περισσότερο ικανοποίηση και σεβασμό στο πρόσωπό του σε μια εποχή πλήρους αναρχίας.
Ο Γκραγιάρ παρέμεινε αρχηγός για λιγότερο από δύο χρόνια. Είχε εισηγηθεί επανειλημμένα τη μη ανάμειξη πολιτικών προσώπων στο έργο της Χωροφυλακής, στην ευρύτερη δικαιοδοσία του αρχηγού και στη βελτίωση της στρατολογίας, της εκπαίδευσης και του στρατωνισμού. Οι εισηγήσεις του αυτές δεν εισακούσθηκαν από την Αντιβασιλεία και αναγκάσθηκε τον Δεκέμβριο του 1835 να παραιτηθεί. Στις 19 Φεβρουαρίου του 1848 διορίσθηκε εκ νέου Αρχηγός της Χωροφυλακής, πλην όμως πέντε μήνες μετά, τον Ιούλιο, επανήλθε στο στρατό με τον βαθμό του υποστράτηγου όπου και αποστρατεύθηκε λίγο αργότερα με τον τίτλο του επίτιμου αντιστράτηγου.
Ο Φραγκίσκος Γκραγιάρ υπήρξε επίσης προσωπικός φίλος του Ιωάννη Κωλέττη και της Δούκισσας της Πλακεντίας. Είχε τιμηθεί με πολλά παράσημα. Πέθανε στις 9 Μαΐου του 1853 στη Κηφισιά, όπου διέμενε μόνιμα, και κηδεύτηκε με μεγάλες τιμές.