Γεννήθηκε στη Νικόπολη Πρέβεζας τo 1787. Μικρότερα σε ηλικία αδέλφια του ήταν οι Κωνσταντίνος και ο Δημήτριος. Ήταν μυημένος στη Φιλική Εταιρεία από το 1819 κι είχε τον βαθμό του απόστολου. Μικρός βρέθηκε στην αυλή του Αλή πασά για να γίνει αργότερα αρματολός. Το 1806 βρέθηκε στα Επτάνησα και κατατάχτηκε στον αγγλικό στρατό παίρνοντας μέρος στη κατάληψη της Λευκάδας. Αργότερα εγκατέλειψε τον αγγλικό στρατό και σαν απόστολος της φιλικής εταιρείας βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου και φυλακίστηκε.
Με δικό του στρατιωτικό σώμα πήρε μέρος σε πολλές μάχες του 1821, όπως στου Πέτα στο Ζαπάντι στο Μεσολόγγι και στην απελευθέρωση του Βραχωρίου. Στην απελευθέρωση του Βραχωρίου αναφέρεται ότι σε αυτόν παραδόθηκαν οι Οθωμανοί, αλλά και ότι ο Βλαχόπουλος δεν δέχτηκε την αναίμακτη παράδοσή τους, αλλά το βράδυ κρυφά από τους υπόλοιπους οπλαρχηγούς διέταξε τους άντρες του και επιτέθηκαν στους άοπλους παραδοθέντες Οθωμανούς και Εβραίους με τα γιαταγάνια σφάζοντάς τους και λαφυραγωγώντας τους. Από όσους Οθωμανούς επέζησαν, κάποιοι ανταλλάχτηκαν με την οικογένεια του Βλαχόπουλου που κρατούνταν όμηροι στην Πρέβεζα· οι υπόλοιποι ή κρατήθηκαν σκλάβοι των ντόπιων κατοίκων ή ανταλλάχτηκαν με άλλους Έλληνες αιχμαλώτους.
Χρημάτισε πληρεξούσιος επαρχιών Βλοχού και Βραχωρίου στη Συνέλευση της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος το Νοέμβριο του 1821 από τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο, τον οποίο ακολούθησε στην πολιτική δράση σε όλη τη διάρκεια του αγώνα, και γερουσιαστής του Οργανισμού Δυτικής Χέρσου Ελλάδος. Πήρε μέρος στην Γ΄ Συνέλευση της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος στο Ανατολικό. Υπήρξε μέλος της δικαστικής επιτροπής στη δίκη του Γεωργίου Καραϊσκάκη το 1824. Το 1825 με τον Κοντογιάννη και τον Γιάννη Ράγκο μπήκε στο πολιορκημένο Μεσολόγγι και μετά την έξοδο (Απρίλιος 1826) διορίστηκε Γενικός Επιθεωρητής Στρατού στη Στερεά Ελλάδα. Μεταξύ 1828 και 1829 υπηρέτησε ως έκτακτος επίτροπος στην Αρκαδία. Μετεπαναστατικά χρημάτισε υπουργός στρατιωτικών στην Κυβέρνηση Καποδίστρια και στην κυβέρνηση Όθωνα το 1841 από τις 19 Αυγούστου 1841 έως τον Σεπτέμβριο του 1843 όταν με την Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου συνελήφθη και φυλακίστηκε. Έλαβε μέρος στην επανάσταση της Θεσσαλίας το 1854 και το 1864 διετέλεσε υπασπιστής του βασιλιά Γεωργίου Α΄.
Μετά τη σύσταση του Ελληνικού Κράτους, τιμήθηκε με το Αργυρούν Αριστείον του Αγώνος 1821-1829, μετά το 1833 με Αστέρα Ανωτέρου Ταξιάρχη του Τάγματος του Σωτήρος και αργότερα με τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Σωτήρος.
Πέθανε στην Αθήνα το 1865.