Σύμφωνα μέ τό Συναξάρι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους, μετά ἀπό τά πολλά φρτικτά βασανιστήρια, στά ὁποῖα ὑπέβαλαν τόν ἅγιο καί ἀφοῦ μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ γινόταν καλά ὕστερα ἀπό τό καθένα ἀπό αὐτά, τοῦ παρουσιάστηκε ὁ Θεός μέσα σ’ ἀνυπέρβλητη λαμπρότητα καί δόξα καί τόν παρότρυνε νά Τοῦ ζητήσει ὅποια χάρη θέλει.
«…Στάθηκε γιά μιά στιγμή ἀμίλητος ὁ ἱερουργός. Ἡ ταπεινοφροσύνη τοῦ φώναζε ἐντός του: σιώπα. Ἀλλά ἡ ἀγάπη του γιά τόν πλησίον, γιά τούς πιστούς, τόν παρότρυνε νά ἱκετεύσει. Τέλος, νίκησε ἡ ἀγάπη. Καί ὁ Ἅγιος ἀποκρίθηκε στόν Κύριο:
-΄΄Τό ὅτι ἀξιώθηκα, Δέσποτά μου, νά δῶ τό πανάγιό Σου πρόσωπο καί νά ἀτενίσω μέ τά πήλινα μάτια μου τήν ἐξαστράπτουσα δόξα Σου, μοῦ εἶναι τρισμέγιστο. Ἀφοῦ ὅμως ἡ εὐσπλαγχνία Σου μέ παροτρύνει νά Σοῦ ζητήσω κάτι, ἐπίτρεψέ μου νά σέ παρακαλέσω αὐτήν τήν χάρη νά δώσεις στόν δοῦλο Σου:
Ὅπου θά ὑπάρχει λείψανό μου ἤ θά τελεῖται ἡ μνήμη μου, νά μή γίνει στόν τόπο ἐκεῖνο ποτέ πείνα, ποτέ λοιμός ἤ ἄλλες θεομηνίες. Ἀλλά νά ὑπάρχει εἰρήνη σταθερή, σώματος ὑγεία καί σωτηρία ψυχῶν, πλησμονή σίτου καί οἴνου καί ἐπάρκεια ὅλων τῶν ἀναγκαίων.
Κι ὅποιοι θά μνημονεύουν τό μαρτύριό μου, νά μή συμβαίνει σ’ αὐτούς ζημιά ὑλική, οὔτε καί νά βλάπτει τήν ψυχή τους. Φύλαττε ἀκόμη γερά τά βόδια τῶν ἀνθρώπων, Κύριε, γιά νά γεωργοῦν τή γῆ Σου καί νά Σέ δοξάζουν μνημονεύοντας κι ἐμέ τόν ζητήσαντα τήν εὐλογία τούτη.
Καί ὅ,τι ἄν ζητεῖ κανείς ἐπικαλούμενος μέ πίστη τό ταπεινό μου ὄνομα, μέ τήν ἅγια χάρη Σου νά ἐκπληρώνεται.
Τέλος, θυμήσου, Κύριε, ὅτι εἶναι ἄνθρωποι μέ σάρκα καί αἷμα καί συγχώρεσε ὡς πολυεύσπλαγχνος τίς ἁμαρτίες τους. Ναί, Κύριε ὁ Θεός μου, δῶσε τήν χάρη Σου σέ ὅλους΄΄.
-΄΄Νά γίνει τό θέλημά σου, γενναῖε μου ἀγωνιστά΄΄, ἀποκρίθηκε ὁ Κύριος καί παραλαμβάνοντας τήν ἁγιασμένη του ψυχή ἀνῆλθε πάλι στούς Οὐρανούς, ἐνῶ τριγύρω του φτεροκοποῦσαν τ’ ἀγγελικά τάγματα ψάλλοντας δοξαστικούς ὕμνους.
Προτοῦ ὁ δήμιος προλάβει νά ἐκτελέσει τή βασιλική διαταγή γιά ἀποκεφαλισμό τοῦ ἁγίου, τό ἄψυχο πλέον σῶμα τοῦ Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους ἔγειρε ἥσυχα στή γῆ. Τά μεγάλα ὁλόφωτα μάτια ἔκλεισαν γιά πάντα, κι ἕνα γλυκό φῶς ξεχύθηκε ἀπ’ τό θεοδόξαστο πρόσωπο.
Ὁ πολύχρονος καί πολυβασανισμένος μάρτυς τοῦ Χριστοῦ εἶχε ἤδη κατοικήσει στά οὐράνια σκηνώματα.
Ἦταν 10 Φεβρουαρίου τοῦ 202 μ.Χ.»
Βρείτε την παράκληση του Αγίου εδώ
