Το Σάββατο το πρωί ανέβαινα προς Μετέωρα από την ανατολική είσοδο όταν ξαφνικά βρέθηκα σε διασταυρούμενα πυρά κυνηγών που ασκούσαν το δεύτερο σε δυναμική στην Ελλάδα, μετά το ποδόσφαιρο, εθνικό άθλημα, το κυνήγι.
Μπαμ και μπουμ οι κουμπουριές λες και βρισκόσουν σε εθνικό δρυμό ή σε οργανωμένη κυνηγετική περιοχή.
Κατερχόμενος από την πλευρά του Καστρακίου έπεσα πάνω στο πέρασμα ενός κοπαδιού γιδιών που βοσκούσαν στον λουλουδόκηπο της Μονής Ρουσάνου.
Πηγαίνοντας προς Μεγάλο Μετέωρο αντίκρισα μια ομάδα αγελάδων που περπατούσαν αμέριμνες στο μέσον του δρόμου κοπρίζοντάς τον καταλλήλως.
Αν αυτό σημαίνει ιερότητα, αν δεν μπορούμε να καταλάβουμε ότι δόξα τω Θεώ η περιοχή μας είναι πλούσια και σε θήρα και σε βοσκή και πως ο Μετεωρίτικος χώρος πρέπει να προστατευθεί επί της ουσίας και όχι τύποις, τότε μάλλον είμαστε άξιοι της τύχης μας!!