«Μ’ αρέσει ο Χριστός σας.
Δεν μ’ αρέσουν οι χριστιανοί σας.
Οι χριστιανοί σας είναι τόσο διαφορετικοί από τον Χριστό».(Μαχάτμα Γκάντι, 1869-1948, Ινδός ηγέτης)
Με αποφάσεις των αρμοδίων εκκλησιαστικών θέσμιων το Ορθόδοξο Ελληνικό αγιολόγιο κοσμείται από δύο συγχρόνους μας (Τους Αγιορίτες Πορφύριο και Παίσιο) τους οποίους πολλοί εξ ημών γνώρισαν και συνομίλησαν και συνηγορούν ότι δικαίως αγιοποιήθηκαν καθώς η ζωή και οι πράξεις στους ήταν καθόλα σύμφωνες με το γράμμα και κυρίως την ουσία της διδασκαλίας του Κυρίου μας και των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Το θέμα αυτό εγείρει ένα μεγάλο ερώτημα;
Μπορούν να υπάρξουν άγιοι στην σημερινή ηδονική εποχή της γενικευμένης κρίσης και πτώσης του έλλογου όντος;
Είναι βέβαιο ότι μπορούν να υπάρξουν άγιοι. Και είναι τόσο βέβαιο, όσο βέβαιο είναι ότι υπάρχει ήλιος που φωτίζει τη γη. Είναι τόσο βέβαιο, όσο βέβαιο είναι ότι υπάρχει οξυγόνο που ζωογονεί τον άνθρωπο. Μια πιο μεγάλη μαρτυρία. Είναι τόσο βέβαιο, όσο βέβαιο είναι ότι υπάρχει Θεός.
Υπήρχαν πάντοτε άγιοι. Υπάρχουν και σήμερα. Και θα υπάρχουν μέχρι τη συντέλεια του κόσμου. Στα τριακόσια πρώτα χριστιανικά χρόνια οι άγιοι υπολογίζονται σε έντεκα εκατομμύρια. Μέχρι σήμερα, στον εικοστό πρώτο αιώνα, υπολογίζονται σε εξήντα εκατομμύρια.
Υπάρχουν άγιοι από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Όλες οι κοινωνικές τάξεις έχουν τους αγίους τους.
Αλήθεια, ποια είναι τα γνωρίσματα ενός αγίου;
Είναι αυτά που διαβάζουμε στις σελίδες της Καινής Διαθήκης. Είναι η βαθιά και ακλόνητη πίστη στο Θεό. Είναι η απέραντη αγάπη και λατρεία στο Θεό, όπως την τόνισε ο Ιησούς με τα λόγια που είπε: «Αγαπήσεις Κύριον τον Θεόν σου εξ όλης της καρδίας σου και εξ όλης της ψυχής σου και εξ όλης της διανοίας σου και εξ όλης της ισχύος σου» (Μάρκ. 12, 30). Είναι η αγνότητα και της ψυχής και του σώματος. Είναι η ταπείνωση. Είναι η πραότητα, η μακροθυμία, η διακριτικότητα, η υπομονή. Είναι η εγκράτεια σε όλα και η αυταπάρνηση. Είναι η φιλανθρωπία και η ελεημοσύνη. Είναι η κατανυκτική προσευχή. Είναι η συχνή Θεία Κοινωνία. Είναι η τακτική μελέτη του Νόμου του Θεού. Αυτά και άλλα πολλά είναι τα γνωρίσματα που συνθέτουν την αγιότητα ενός ανθρώπου.
Είναι όμως όλα αυτά δυνατά σήμερα που περισσεύει η υποκρισία , ο καταναλωτισμός , η κακία , ο έντονος ανταγωνισμός ή φιλαυτία και τόσες άλλες ηδονές που ασπάστηκαν και θεοποίησαν οι άνθρωποι της υλιστικής εποχής; Και βέβαια είναι αρκεί να μεταμορφωθούμε ως υποκείμενα φωτίζοντας τις κρυερές και μοναξιασμένες ψυχές μας που έχουν διώξει από μέσα τους την πίστη και τον Θεό.
Δείτε τι έλεγε ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος για την κρίση της εποχής του.
«Επιτρέπει ο Θεός να τραντάζεται η γη, αλλά δεν την καταστρέφει, σείει δυνατά τα πάντα με το σεισμό, αλλά δεν τα κατεδαφίζει, για να μας οδηγήσει στην μετάνοια. Τόσο μεγάλο είναι το πέλαγος της ευσπλαχνίας Του.
Γιατί είδε να παραβαίνουμε τις εντολές Του και να Τον πικραίνουμε υπερβολικά.
Είδε την επιθυμία μας να αρπάζουμε την ξένη περιουσία, είδε ότι χτίζαμε το ένα σπίτι κοντά στο άλλο και ότι επλησιάζαμε το ένα χωράφι κοντά στο άλλο, με σκοπό να κλέψουμε το διπλανό μας. Είδε ότι δεν ελεούσαμε τα ορφανά και αδιαφορούσαμε για τις χήρες. Είδε τους δασκάλους να κάνουν τα αντίθετα από εκείνα που εδίδασκαν.
Είδε μαθητές να προσβάλουν τις σεμνές τελετές της Εκκλησίας με αταξίες που αρμόζουν σε θέατρα. Είδε να ζούμε μέσα στην κακία και να κινούμαστε από φθόνο. Είδε να προσθέτουμε στο φθόνο και την πονηρία. Είδε τις καταιγίδες της υποκρισίας να βυθίζουν σαν βάρκες τους απονήρευτους.
Είδε να φονεύουμε σκόπιμα. Είδε ότι αδικούσαμε όσο μπορούσαμε περισσότερο. Είδε να ναυαγεί η αγάπη και να προκόβει η απάτη στο πέλαγος της ζωής. Είδε να αποσκιρτούμε από την αλήθεια και να καταφεύγουμε πρόθυμα στο ψέμα. Και για συνοψίσουμε, είδε να υπηρετούμε τον πλούτο και όχι τον Κύριο».
Είναι περιγραφή και της εποχής μας ή όχι;