Η ΠΟΛΗ ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΗΣΕ
Βασίλισσα της Μεσογείου και δόξα της
ήταν η Σμύρνη, η ωραία πόλη
και το πειό ώμορφο μαργαριτάρι της Ανατολής
Σμύρνη μου, ωραία πόλη!
Κληρονόμος αμέτρητων αιώνων ιστορίας,
μητέρα ποιητών, αγίων και σοφών
ήταν η Σμύρνη η ωραία πόλη!
Μια απ’ τις πειό αρχαίες, δοξασμένες τις Εφτά
ήταν η Σμύρνη, η αγία πόλη
κι’ είχε αναμμένες τις λαμπάδες της στον ουρανό ψηλά,
Σμύρνη μου, αγία πόλη.
Μια απ’ τις εφτά ελπίδες μας, κι επιθυμίες μας,
μια απ’ τις εφτά τις αγίες Φωτιές μας
ήταν η Σμύρνη, η αγία πόλη.
Οι άλλες σβήσανε τώρα πολύν καιρό
Ώ Σμύρνη, πόλη εσύ Χριστιανική!
μα η δική της έμεινε — να καίει σταθερή
ώ Σμύρνη, πόλη εσύ Χριστιανική!
Οι άλλες πέρασαν και σβήσανε και χάθηκαν
μα ως χθες έκαιγε ακόμα αυτή,
ώ Σμύρνη, πόλη εσύ Χριστιανική!
Και οι καμπάνες των εκκλησιών της βουβάθηκαν και πέθαναν
της Σμύρνης, της Χριστιανικής της πόλης
κι’ η μουσική των σώπασε και οι ψαλτάδες χάθηκαν
της Σμύρνης, της ευτυχισμένης πόλης.
Και οι κοπέλλες της, μαργαριτάρια μεσογειακά
έφυγαν απ’ τα μαρμάρινα παλάτια
της Σμύρνης της παραμυθένιας πόλης!
Πέθανε και σαπίζει κάπου εκεί
κοντά στην πύλη της Ανατολής
ή Σμύρνη, η δολοφονημένη πόλη.
Φύγανε οι τεχνίτες της, στους δρόμους ερημιά
Σμύρνη μου, δολοφονημένη πόλη.
Χήρεψαν οι γυναίκες της κι ορφάνεψαν τα παιδιά
μόνο τα ποντίκια μένουν μεσ’ στη χαλασιά,
Σμύρνη μου, δολοφονημένη πόλη!
Με φωτοστέφανο ο Δεσπότης στεφανώθηκε
στη Σμύρνη εκεί, την πόλη πού μαρτύρησε,
κι’ ας ήταν τα μαλλιά του τ’ άσπρα αιματοβαμμένα
ώ Σμύρνη, πόλη εσύ μαρτυρική!
Κι έτσι εφύλαξε την πίστη στο Χριστό
τον Πολύκαρπο ως τον Άγιο Χρυσόστομο
απ’ τη Σμύρνη, η ένδοξη πόλη!