Ο Αθανάσιος Γρηγοριάδης (1793 – Αθήνα 1871) ήταν αγωνιστής και πολιτικός του αγώνα του 1821.
Γεννήθηκε στην Τριφυλία στις 24 Μαρτίου 1793. Η οικογένειά του ήταν ξακουστή και η αρχαιότερη της επαρχίας αυτής.
Πήγε σχολείο στην Δημητσάνα της Γορτυνίας. Μυήθηκε στα μυστήρια της Φιλικής Εταιρείας τον Νοέμβριο του 1820 από τον Γρηγόριο Παπαφλέσσα, και αφού συνεννοήθηκε με τους άλλους πατριώτες της Πελοποννήσου ξεκίνησε την Επανάσταση στην επαρχία της Τριφυλίας στις 25 Μαρτίου του 1821. Πολλές θυσίες πρόσφερε στον αγώνα.
Υπηρέτησε ως στρατιωτικός και πολιτικός, και έκανε και από μόνος του εκστρατείες όπου ήταν ανάγκη, αφού είχε μεγάλη δύναμη στην επαρχία λόγω της πολυάριθμης οικογένειάς του, και επειδή είχε θείο τον αρχιερέα της Μεθώνης Γρηγόριο. Τέθηκε επί κεφαλής χιλίων οπλιτών, επιτέθηκε στους Τούρκους και τους έδιωξε από το Νεόκαστρο, την Μεθώνη και αλλού, όπου και αν πολεμούσε.
Έγινε και πληρεξούσιος των Εθνικών Συνελεύσεων, βουλευτής και γερουσιαστής και υπηρέτησε και σε άλλες πολιτικές υπηρεσίες.
Επί των εμφυλίων πολέμων του 1824 και 1825 κηρύχτηκε και αυτός αντάρτης, καταδιώχτηκε, αλλά δεν συνελήφθη. Στα χρόνια του Καποδίστρια διορίστηκε διοικητής της Νάξου, Πάρου και Αντιπάρου. Μετά τον θάνατο του Καποδίστρια ο Γρηγοριάδης ήταν ο σπουδαιότερος αντίπαλος των αντικυβερνητικών.
Επί Όθωνα διετέλεσε πληρεξούσιος το 1843, γερουσιαστής το 1844, αντιπρόεδρος της Γερουσίας το 1852, και με την μεταπολίτευση πληρεξούσιος το 1862. Αργότερα έγινε και βουλευτής.
Τιμήθηκε με το αργυρό παράσημο του αγώνα, το χρυσό παράσημο του Σωτήρος και με τον σταυρό των Ταξιαρχών του Βασιλικού Τάγματος του Σωτήρος.
Απεβίωσε το Οκτώβριο του 1871.