Ο Γεώργιος Δράκος (1788 – 1827) ήταν αγωνιστής της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Γεννήθηκε στο Σούλι το 1788.
Ενώ πολιορκούσαν οι Τουρκαλβανοί το Σούλι, οι Τούρκοι δοκίμασαν να κυριεύσουν εξ εφόδου την πηγή, από την οποία έπαιρναν νερό οι Σουλιώτες. Τόσο βέβαιοι ήταν για την νίκη τους, που είχαν στρατοπεδεύσει με έξι χιλιάδες στρατιώτες. Ο Γεώργιος Δράκος τους πολέμησε με δύναμη δεκαοκτώ ανδρών, και επανειλημμένα τους απέκρουσε, μέχρι που ήρθε ο Νότης Μπότσαρης με ενισχύσεις και ανακήρυξε τον Δράκο ήρωα της νίκης.
Στην Μάχη των Πέντε Πηγαδιών (27 Ιουλίου 1821) ο Δράκος ως αρχηγός πρωταγωνίστησε με μόνον τριακόσιους άνδρες. Πήρε μέρος και σε άλλες μάχες, στους Κολοβάτες το 1825, στην εκστρατεία του Καραϊσκάκη στην Ανατολική Ελλάδα, ως αρχιστράτηγος στην πολιορκία των Σαλώνων, στο Δίστομο εναντίον του Πασά της Καρύστου και του Καροφίλμπεη.
Πολέμησε στα Πέντε Πηγάδια, στην Άμπλιανη, στο Μανιάκι, στο Μεσολόγγι. Στη μάχη του Ανάλατου το 1827, αφού λαβώθηκε στο χέρι, πιάστηκε αιχμάλωτος. Ο Κιουταχής προσπάθησε να τον χρησιμοποιήσει για να πείσει την πολιορκημένη φρουρά της Ακρόπολης να παραδοθεί. Πέθανε στην Χαλκίδα το 1827. Ήταν αιχμάλωτος του Κιουταχή και μεταφερόταν προς την Εύβοια για να αναρρώσει, όταν οι φύλακες του Κιουταχή τον φόνευσαν με διαταγή και είπαν ότι αυτοκτόνησε