Διαβάζετε τώρα
Γεώργιος Κίτσος

Γεώργιος Κίτσος

Ένας από τους αφανείς ήρωες της επανάστασης του 1821 ήταν ο Γεώργιος Κίτσος Κονταξής. Πολέμησε τον οθωμανικό στρατό στην Ήπειρο και διακρίθηκε για το θάρρος του στην περίφημη έξοδο του Μεσολογγίου. Πριν την επανάσταση είχε αναλάβει καθήκοντα διοικητή στον δήμο Φιλιατών, απ’ όπου καταγόταν. Ήταν ο μοναδικός διοικητής που πέτυχε την ειρηνική και δίκαια συνύπαρξη Χριστιανών και Μουσουλμάνων.

Όλα αυτά, όμως, αφού γλίτωσε δύο φορές από τις δολοφονικές απόπειρες του Αλή Πασά.

Ο Γεώργιος Κίτσος στο παλάτι του Αλή Πασά

Ο Γεώργιος Κίτσος Κονταξής γεννήθηκε το 1780 στην Πλεσίβιτσα ή Πλαίσιο, όπως ονομάζεται σήμερα, στη Θεσπρωτία. Το όνομα «Κίτσος» το κληρονόμησε από τον πατέρα του, Χρήστο Σκέντο, όπως και το επίθετο «Κονταξής», επειδή εργαζόταν στο εργαστήριο όπλων της οικογένειας, το οποίο ήταν εξειδικευμένο στα κοντάκια. Λέγεται πως το παράστημά του και η σωματική του διάπλαση του έδωσαν τον τίτλο του όμορφου Καπετάνιου της Πλεσίβιτσας.

Η υπόθεση του παράνομου νομισματοκοπείου, που διατηρούσε ο πατέρας του στην Πλεσίβιτσα, έμελλε να αλλάξει τη ζωή τόσο του Γεώργιου Κίτσου όσο και της περίφημης αδερφής του, Κυρά Βασιλικής. Το νομισματοκοπείο έπληττε τα οικονομικά συμφέροντα του πασαλικιού, με αποτέλεσμα ο Αλή Πασάς να το διαλύσει. Επέδραμε στο χωριό, ανακάλυψε τους ενόχους και λίγο πριν τους σκοτώσει, θαμπωμένος από την ομορφιά της 14χρονης Βασιλικής, ενέδωσε στις ικεσίες της να ελευθερώσει την οικογένειά της. Το αντάλλαγμα, όμως, ήταν βαρύ, καθώς ο Αλή Πασάς οδήγησε τη Βασιλική στο χαρέμι του και την παντρεύτηκε.

Σύντομα, η Βασιλική τον έπεισε να πάρει τον αδερφό της, Γεώργιο, στο παλάτι. Έτσι και έγινε. Ο Γεώργιος εντάχθηκε στο στρατόπεδο του Αλή, και έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση. Άλλωστε στο συγκεκριμένο σαράι εξασκήθηκαν πολλοί Έλληνες οπλαρχηγοί της Επανάστασης. Ανάμεσά τους ο Οδυσσέας Ανδρούτσος, ο Γέωργιος Καραϊσκάκης, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Μακρυγιάννης και άλλοι.

Συμφιλίωσε Χριστιανούς και Μουσουλμάνους

Σε αντίθεση με άλλους Έλληνες οπλαρχηγούς που ο Αλή μπορεί και να συμπαθούσε, ο Γεώργιος Κίτσος ήταν ένας θανάσιμος εχθρός. Πιθανώς επειδή είχε έρθει στο παλάτι μετά από εντολή της γυναίκας του. Ο συγγραφέας και βιογράφος της Άλωσης του Μεσολογγίου, Σπύρος Αραβαντινός, αναφέρει για το μίσος που έθρεφε ο Αλή Πασάς στον Κίτσο: «Ο δε Γεώργιος ο εύμορφος καπετάνιος της Πλεσίβιτσας, καταλαβών την θέσιν του πατρός εν τη κοινότητη μεταξύ των προυχόντων εμισείτο ως εικός, υπό του Αλή, και ένεκα της ατομικής αξίας, και ένεκα υπεροχής, ήν εζήτει να διατηρεί παρά τη αυλή αυτού, ως αδελφός της ευνοουμένης (Βασιλικής)».

Ο Αλή Πασάς προκειμένου να απαλλαγεί από την παρουσία του στο παλάτι, τον διόρισε Διοικητή των Φιλιατών, του δήμου όπου ανήκε διοικητικά και η πατρίδα του η Πλεσίβιτσα. Λέγεται πως την περίοδο που ήταν Διοικητής ο Γεώργιος Κίτσος, η Πλεσίβιτσα έζησε χρόνια ελεύθερα και ήρεμα, καθώς κατόρθωσε την ειρηνική και δίκαιη συνύπαρξη Χριστιανών και Μουσουλμάνων. Ταυτόχρονα, το χωριό άνθισε οικονομικά μέσω του εμπορίου που ευνοήθηκε και απλώθηκε πέρα από τα ηπειρωτικά σύνορα.

Ο Αλή Πασάς προσπάθησε να τον σκοτώσει

Λέγεται ότι κάποιοι από τους Μουσουλμάνους της περιοχής ενοχλήθηκαν από την ξαφνική ισότητα που άτυπα είχε επιβληθεί, καθώς είχαν συνηθίσει να «έχουν το πάνω χέρι». Έτσι, άρχισαν να κυκλοφορούν φήμες ότι ο Γεώργιος Κίτσος έκανε κατάχρηση εξουσίας. Ο Αλή Πασάς, μόλις άκουσε τις κατηγορίες, βρήκε την ευκαιρία που έψαχνε τόσο καιρό.

Αρχικά ανέθεσε σε κάποιον έμπιστό του να βρει έναν εκτελεστή και να τον πυροβολήσει. Όμως, ο εκτελεστής αστόχησε, πετυχαίνοντας μόνο τον τραυματισμό του. Αυτό ήταν αρκετό, όμως, για να κινητοποιηθεί η φρουρά του Κονταξή, η οποία αρχικά μετέφερε τον Κονταξή στα Ιωάννινα για θεραπεία. Η αδερφή του και γυναίκα του Αλή, Κυρά-Βασιλική, μόλις πληροφορήθηκε το συμβάν, αμέσως κατάλαβε ότι πρόκειται για κάποια ενέδρα του Πασά εναντίον του αδερφού της. Άλλωστε ήξερε ότι η ζήλια και ο φθόνος ήταν που οδήγησαν στην μετάθεση του αδερφού της στις Φιλιάτες, μακρυά από το παλάτι. Εξοργισμένη απαίτησε την θεραπεία του, απειλώντας ότι θα αυτοκτονήσει και η ίδια, αν πεθάνει ο Γεώργιος Κίτσος.

Πράγματι, ο Κίτσος ανάρρωσε γρήγορα και επέστρεψε στο πόστο του Διοικητή. Ωστόσο, ο Αλή είχε ήδη σχεδιάσει την δεύτερη απόπειρα δολοφονίας του. Το σχέδιο ήταν να τον δηλητηριάσει κάποιος έμπιστός του, όταν ο Κονταξής επισκεφτεί την αδερφή του στο παλάτι. Για κακή του τύχη, όμως, ο προσωπικός ιατρός του, Ιωάννης Κωλέττης, πληροφορήθηκε το μυστικό σχέδιο και μόλις ο Κίτσος έφτασε στα Ιωάννινα, πρόλαβε να τον προειδοποιήσει. Έτσι σώθηκε για δεύτερη φορά.

Ο αρχηγός των Ηπειρωτών και ήρωας του Μεσολογγίου

Με το ξέσπασμα της Επανάστασης, ο Γεώργιος Κίτσος Κονταξής βρέθηκε στην πρώτη γραμμή και κέρδισε τη συμπάθεια του Αλή, που αμφισβητούσε την εξουσία του Σουλτάνου. Πολέμησε στα παράλια της Θεσπρωτίας, μαζί με τους Σουλιώτες και τους Έλληνες της Τσαμουριάς κατά των Σουλτανικών στρατευμάτων. Εκείνες τις μέρες του έγραψε ο Πασάς: «Αν βρεθείς σε δύσκολη θέση να περάσης στην Αγκώνα της Ιταλίας και να μείνης εκεί έως τον Μάρτιο, η γη βγάζει λουλούδια»

Ο Γεώργιος Κίτσος πράγματι έστειλε τη γυναίκα και τις κόρες του στην Ιταλία, για να τις προστατεύσει από ενδεχόμενη αιχμαλωσία ή και θάνατο. Στα τέλη του 1821 πιάστηκε ο ίδιος αιχμάλωτος από τον Χουρσίτ Πασά. Αλλά με αντάλλαγμα ορισμένες πληροφορίες για την οχύρωση των Ιωαννίνων, κέρδισε την ελευθερία του. Το 1822, κατέβηκε στο Μεσολόγγι και πολέμησε ως αρχηγός ενός ελληνικού σώματος τις δυνάμεις του Ομέρ. Ήταν η χρονιά της πρώτης πολιορκίας.

9 Αυγούστου 1823, μαζί με τον Μάρκο Μπότσαρη και άλλους οπλαρχηγούς, αντιμετώπισαν τους Τούρκους στο Κεφαλόβρυσο. Τον ίδιο μήνα, ο αδερφός του Δήμος σκοτώθηκε στη μάχη της Καλιακούδας και η οικογένειά του ξεκίνησε από την Ιταλία να έρθει την επαναστατημένη Ελλάδα. Ωστόσο, γυναίκα και παιδιά αιχμαλωτίστηκαν στην Αλβανία και κρατήθηκαν στην Αυλώνα μέχρι που ο Κονταξής πλήρωσε τα λίτρα και ελευθερώθηκαν, στα τέλη του 1824.

Ταυτόχρονα εξελίσσονταν και οι μάχες στο Μεσολόγγι. Ο Γεώργιος Κίτσος έδωσε σκληρές μάχες απέναντι στον εχθρό εισπράττοντας την ευγνωμοσύνη όχι μόνο των αγωνιστών αλλά και των επισήμων του Ελληνικού κράτους. Την ιστορική ημέρα της Εξόδου, στις 10 Απριλίου 1826, διηύθυνε επάξια το σώμα που διοικούσε προς την έξοδο ενώ βοήθησε τους τραυματίες, αψηφώντας κάθε κίνδυνο και συγκεντρώνοντας για δεύτερη φορά επαίνους και στρατιωτικές διακρίσεις. Από το σώμα του δεν κατάφεραν να σωθούν πολλοί. Από τους 370 πολεμιστές, επέζησαν μόνο οι 57.

Τα επόμενα χρόνια εκδικήθηκε για όλους τους πεσόντες. Στις 5 Μαρτίου 1829 συνέβαλε στην ανακατάληψη του Κάστρου της Βόνιτσας, ύστερα από επτάμηνη πολιορκία ενώ στη μάχη της Σπλάντζας σκότωσε τον Κεχαγιάμπεη, τον πυρπολυτή της Κορίνθου και της Τριπολιτσάς.

Ο ένδοξος αγωνιστής πέθανε το 1840 στην Αθήνα. Λέγεται πως τα κόκκαλά του μεταφέρθηκαν και τάφηκαν στο Ηρώο Μεσολογγίου, όπου στις 10 Απρίλη 1924 έγιναν τα αποκαλυπτήρια της μαρμάρινης προτομής του.

Πηγή

View Comment (1)

Leave a Reply

Your email address will not be published.