Ο Μιχαήλ Σισίνης (1801-1856) ήταν αγωνιστής του 1821 και πολιτικός της Ελλάδας.
Γεννήθηκε το 1801 στη Γαστούνη Ηλείας, ήταν γιος του Γεωργίου Σισίνη και της Υακίνθης Σταθακοπούλου. Αδελφός του ήταν ο Χρύσανθος. Ήταν παντρεμένος με την Ταρσία, αδελφή του Οδυσσέα Ανδρούτσου, με την οποία δεν απέκτησε παιδιά και η οποία πέθανε σε νεαρή ηλικία. Από δεύτερο γάμο απέκτησε τον Χρύσανθο και ένα ακόμα παιδί που πέθανε σε βρεφική ηλικία.
Με την έναρξη της επανάστασης πήρε μέρος σε πολλές μάχες με τα στρατιωτικά σώματα του πατέρα και του αδελφού του, επειδή ήταν μικρός σε ηλικία, ανήλικος, και δεν μπορούσε να συγκροτήσει δικό του στρατιωτικό σώμα. Κατά την περίοδο του εμφυλίου πολέμου, διέφυγε τη σύλληψη σαν οπαδός του Κολοκοτρώνη και διέφυγε στην Ζάκυνθο, σε αντίθεση με τον πατέρα και τον αδελφό του που φυλακίστηκαν. Εκεί ο Σισίνης έγινε μέλος πειρατικού πλοίου και συνέχισε τον αγώνα κατά των Οθωμανών.
Αιχμαλωτίστηκε από τους Άραβες κατά την εισβολή του Ιμπραήμ στην Γαστούνη μαζί με τον Διονύσιο Διάκο και άλλους στο Χλεμούτσι.
Με την άφιξη του Ιμπραήμ στην Πελοπόννησο κλείστηκε στο Χλεμούτσι μαζί με 300 άντρες και 1500 αμάχους όπου πολιορκήθηκε από τους Οθωμανούς. Το φρούριο ήταν εγκαταλελειμμένο και εξοπλισμένο μόνο με 14 κανόνια από Οθωμανικό πλοίο που είχε ναυαγήσει εκεί κοντά. Ο Ιμπραήμ αρχικά τους ζήτησε να παραδοθούν αλλά ο Σισίνης αρνήθηκε και άρχισε τη πολιορκία του φρουρίου. Οι πολιορκημένοι άντεξαν 3 εβδομάδες αλλά λόγω έλλειψης νερού αναγκάστηκαν να παραδοθούν στις αρχές Μαΐου 1827. Ο Ιμπραήμ αναγνώρισε την ανδρεία του Σισίνη και παρόλο που τον φυλάκισε στο Νεόκαστρο έδωσε εντολή και δέχτηκε καλή μεταχείριση.
Απελευθερώθηκε μετά την Ναυμαχία του Ναυαρίνου.
Στις 7 Απριλίου 1826, η Τρίτη Εθνοσυνέλευση στην Επίδαυρο τον αναφέρει ως αντιστράτηγο στο σχέδιο για να σωθεί το Μεσολόγγι (το οποίο στο μεταξύ έπεσε τρεις ημέρες μετά).
Μετά την απελευθέρωση, ακολούθησε στρατιωτική καριέρα κι έγινε επί Καποδίστρια ίλαρχος του ιππικού και επί Όθωνα μοίραρχος της Χωροφυλακής.
φωτογραφία: Το σπίτι των Σισιναίων στη Γαστούνη