Διαβάζετε τώρα
Προσκύνηση της Τιμίας Αλύσεως του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου Πέτρου

Προσκύνηση της Τιμίας Αλύσεως του Αγίου και ενδόξου Αποστόλου Πέτρου

Εορτάζεται στις 16 Ιανουαρίου εκάστου έτους.

Σην προσκυνούντα Πέτρε σειράν τιμίαν,
Σειράς μακράς λύσον με των εγκλημάτων.
Σειρὴν προσκυνέω Πέτρου δεκάτη ενὶ έκτῃ.

Συναξάρι
Την ημέρα αυτή τελούμε την προσκύνηση της τιμίας αλυσίδας του Αγίου Αποστόλου Πέτρου, με την οποία τον έδεσε και τον έριξε στην φυλακή ο τετράρχης Ηρώδης, σύμφωνα με την εξιστόρηση του Ευαγγελιστή Λουκά στις Πράξεις των Αποστόλων (12ο κεφάλαιο των Πράξεων).

Ο Ηρώδης έβαλε τους Ιουδαίους και συνέλαβαν τον Απόστολο Πέτρο κατά τις ημέρες της εορτής των αζύμων. Και όταν τον έπιασε, τον έβαλε στην φυλακή. Τη νύκτα, πριν την ημέρα κατά την οποία ο Ηρώδης έμελλε να τον παρουσιάσει στον λαό, ο Απόστολος Πέτρος κοιμόταν μεταξύ δύο στρατιωτών και φρουροί φύλαγαν μπροστά στο κελί του. Ξαφνικά ήλθε Άγγελος Κυρίου και έλαμψε φως στο κελί. Αφού κτύπησε την πλευρά του Πέτρου, τον ξύπνησε και του είπε: «Σήκω γρήγορα». Και έπεσαν οι αλυσίδες από τα χέρια του.

Κάποιοι Χριστιανοί ευσεβείς διαφύλαξαν αυτή την αλυσίδα διαδοχικά από γενεά σε γενεά, μέχρι που την μετέφεραν στην Κωνσταντινούπολη και την εναπέθεσαν στο ναό του Αγίου Πέτρου, που βρίσκεται μέσα στη μεγάλη Εκκλησία, όπου ετελείτο και η Σύναξη του Αποστόλου.

Εις την περιοχήν του Πραιτωρίου εντός της Παλαιάς Πόλεως των Ιεροσολυμων.
Εις τον χώρον του παρεκκλησίου τούτου,  χώρον του Πραιτωρίου, ήτοι του Διοικητηρίου επί της Ρωμαϊκής εποχής, εφυλάσσετο φυλακισμένος ο απόστολος Πέτρος υπό Ηρώδου του βασιλέως, προκειμένου, ίνα προσφέρη τούτον προς εκτέλεσιν εις τους Ιουδαίους, ίνα ικανοποιήση τούτους, ως συνέβη με τον απόστολον Ιάκωβον, υιόν του Ζεβεδδαίου και αδελφόν του Ευαγγελιστού Ιωάννου, ( Πραξ. 12,1-3).
Εν ω ταύτα ο Ηρώδης ετεκταίνετο, ο Θεός δι’ αγγέλου απελευθέρωσεν τον απόστολον Πέτρον της αλύσεως ταύτης και απέλυσε της φυλακής οδηγήσας εις την πύλην έξω της πόλεως εν η και άφαντος εγένετο, (Πραξ. 12, 10-11).

*  *  *
Με αφορμή τη σημερινή ημέρα αξίζει να αναφερθούμε και στην Ἅ­λυ­σο το γι­γά­ντι­ο βρά­χο πού βρί­σκε­ται βό­ρει­α τῆς Κα­λα­μπά­κας, νο­τι­ο­δυ­τι­κά τῆς Ἁ­γί­ας Τρι­ά­δος, καί χω­ρί­ζε­ται βο­ρει­ο­δυ­τι­κά μέ ἕ­να φα­ράγ­γι βά­θους 110 μέ­τρων ἀ­πό τόν βρά­χο τοῦ Ἁ­γί­ου Μο­δέ­στου (κοι­νῶς Μό­δι).

Ἐ­κεῖ βρι­σκό­ταν κτι­σμέ­νη ἡ ἱ­ε­ρά μο­νή προ­σκυ­νή­σε­ως τῆς Ἁ­λύ­σε­ως τοῦ Ἀ­πο­στό­λου Πέ­τρου, τήν ὁ­ποί­α ἑ­ορ­τά­ζει ἡ ἐκ­κλη­σί­α μας στίς 16 Ἰ­α­νου­α­ρί­ου. Σή­με­ρα κα­λεῖ­ται ἀ­πό τούς ἐγ­χώ­ρι­ους «Ἅλ­τσος» καί δι­α­κρί­νο­νται ἐ­λά­χι­στα ἐ­ρεί­πι­α.

Ἱ­στο­ρι­κή ἐ­ξέ­λι­ξη τοῦ μο­νυ­δρί­ου: Στήν προ­μνη­μο­νευ­θεῖ­σα χαλ­κο­γρα­φί­α τοῦ 1782, ὁ Παρ­θέ­νι­ος ζω­γρά­φι­σε ἐ­πί τοῦ βρά­χου τήν μο­νή τῆς Ἁ­λύ­σε­ως τοῦ Ἀ­πο­στό­λου Πέ­τρου μέ ἀρ­κε­τά κτί­σμα­τα, να­ό, κελ­λί­α καί σκά­λα.

Ὁ Léon Heuzey στά 1858 ἀ­να­φέ­ρει τήν Ἅ­λυ­σο με­τα­ξύ ἄλ­λων ἕν­δε­κα με­τε­ω­ρί­τι­κων μο­νυ­δρί­ων, πε­ρί τῶν ὁ­ποί­ων ἔ­λα­βε γνώ­ση ἀ­πό τήν ἐ­ντό­πι­α προ­φο­ρι­κή πα­ρά­δο­ση.[2]Γι­ά τό μο­νύ­δρι­ο τῆς Ἁλύ­σου ἀ­να­φέ­ρε­ται καί ὁ ἀρ­χιμ. Πορ­φύ­ρι­ος Οὐ­σπέν­σκυ[3].

Τό ἔ­τος 1882 ὁ Πο­λύ­καρ­πος Ραμ­μί­δης γρά­φει, ὅ­τι ἐ­πί τοῦ βρά­χου ὑ­πάρ­χει να­ός καί ὀμ­βρο­δέ­κτης (δε­ξα­με­νή): «Ἐ­πὶ εὐ­ρυ­χώ­ρου ὁ­πω­σοῦν βρά­χου πλη­σί­ον τῆς Κα­λα­μπά­κας κει­μέ­νου εἶ­ναι ὠ­κο­δο­μη­μέ­νη ἡ μο­νὴ αὕ­τη ἐ­π’ ὀ­νό­μα­τι τῆς προ­σκυ­νή­σε­ως τῆς Ἁ­λύ­σε­ως τοῦ Ἀ­πο­στό­λου ΙΙέτρου τι­μω­μέ­νη. Ὁ βρά­χος οὗ­τος εἶ­ναι κυ­κλο­τε­ρής, ἔ­χει ἔ­κτα­σιν δέ­κα πέ­ντε στρεμ­μά­των, ἐ­φ’ ἧς ὑ­πάρ­χει ὁ κύ­ρι­ος να­ὸς καὶ ὀμ­βρο­δέ­κτης εὐ­ρυ­χω­ρό­τα­τος· ἡ ἀ­νο­δο­κά­θο­δος αὐ­τοῦ εἶ­ναι δυ­σκο­λω­τά­τη, κα­θό­τι ἐκ μὲν τοῦ μέ­ρους τῆς κλί­μα­κος ἔ­χει ὕ­ψος ὀ­γδο­ή­κο­ντα πή­χε­ων, κα­τὰ δὲ τὰ ἄλ­λα μέ­ρη ὑ­περ­βαί­νει τοὺς τρι­α­κό­σι­ους πή­χεις» [4].

Ἀ­πό τό 1995 ἡ Ἅ­λυ­σος, μέ τήν ὑ­π’ ἀ­ριθ. 19/5.2.1995 πρά­ξη τοῦ σε­βα­σμι­ω­τά­του μη­τρο­πο­λί­τη Στα­γῶν καί Με­τε­ώ­ρων κ. Σε­ρα­φείμ, ἀ­νή­κει στήν ἱ­ε­ρά μο­νή Ἁ­γί­ου Στε­φά­νου.

*  *  *

[2] Heuzey – Daumet,Mission Archéologique de Macédoine,σ. 440, σημ. 2.

[3] Ου­σπεν­σκυ, Χρι­στι­α­νι­κή Ἀ­να­το­λή, σ. 234, 251, 253, 558.

[4] Πολυκαρπου [Ραμ­μί­δη] (ἀρχιμ.),ΤὰΜε­τέ­ω­ρα, σ. 38.

(Ἀπό τό βιβλίο “Τό Πέτρινο δάσος”, τῆς μοναχῆς Θεοτέκνης, ἔκδ. Ἱ. Μ. Ἁγ. Στεφάνου Ἁγίων Μετεώρων)

View Comment (1)

Leave a Reply

Your email address will not be published.