«Τῇ ὑπερμάχῳ στρατηγῷ τὰ νικητήρια,
ὡς λυτρωθεῖσα τῶν δεινῶν εὐχαριστήρια,
ἀναγράφω σοι ἡ Πόλις σου Θεοτόκε.
Ἀλλ’ ὡς ἔχουσα τὸ κράτος ἀπροσμάχητον,
ἐκ παντοίων με κινδύνων ἐλευθέρωσον,
ἵνα κράζω σοι· Χαῖρε, Νύμφη ἀνύμφευτε».
Κωνσταντινούπολη, 626 μ.Χ. Ο αυτοκράτορας Ηράκλειος, μαζί με τον στρατό της Πόλης, βρίσκεται σε εκστρατεία εναντίον των Περσών, με σκοπό την απελευθέρωση των Αγίων Τόπων, αλλά και την επαναφορά του Τιμίου Σταυρού εκεί όπου ανήκει, στα χέρια δηλαδή των Χριστιανών. Ο Τίμιος Σταυρός είχε κλαπεί από τους Πέρσες κατά τη λεηλασία της Παλαιστίνης, το 614 μ.Χ., και αυτό είχε ως αποτέλεσμα την έναρξη της προετοιμασίας του βυζαντινού αυτοκράτορα για πόλεμο, αφού η απώλεια του πανίερου αυτού Κειμηλίου, πάνω στο οποίο μαρτύρησε ο Ίδιος ο Θεός για τη σωτηρία του κόσμου, δεν ήταν δυνατόν να τον αφήσει αδιάφορο.
Βρίσκοντας λοιπόν την Πόλη χωρίς την στρατιωτική προστασία, οι Άβαροι, οι σύμμαχοι των Περσών, θεώρησαν πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να επιτεθούν και να την καταλάβουν. Λογάριαζαν όμως, με βάση τις ανθρώπινες δυνάμεις, οι οποίες για μια ακόμη φορά αποδείχθηκαν αδύναμες και αναποτελεσματικές, μπροστά στη Θεία Δύναμη.
Και ενώ την 7η Αυγούστου του 626 μ.Χ., ο κλοιός γύρω από την Πόλη είχε σφίξει υπερβολικά, ο Πατριάρχης Σέργιος εμφανίστηκε στα τείχη της Πόλης, κρατώντας στα χέρια του την Εικόνα της Παναγίας. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, η πολιορκία της βασιλεύουσας ξεκινούσε σφοδρή, από ξηρά και θάλασσα. Οι λιγοστοί μαχητές είχαν στηρίξει τις ελπίδες τους στην Υπεραγία Θεοτόκο, η Οποία θα αναδεικνυόταν σε «Υπέρμαχο Στρατηγό» του ελληνικού έθνους!
Και το Θαύμα της δεν άργησε να γίνει. Ένας ξαφνικός ανεμοστρόβιλος ξεσπάει μέσα στη νύχτα, καταστρέφει τα πλοία των Αβάρων, με αποτέλεσμα να λύσουν την πολιορκία και να εγκαταλείψουν την προσπάθειά τους στη μέση. Η πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας, είχε σωθεί, και ο λαός της ήταν έτοιμος να απονείμει στην Υπέρμαχο Στρατηγό του, τα νικητήρια!
Ο λαός της Κωνσταντινούπολης, βλέποντας το τεράστιο θαύμα που εξελίχθηκε μπροστά στα μάτια του, και αναγνωρίζοντας την Θεοτόκο «ως λυτρωθείσα των δεινών», θέλησε να την ευχαριστήσει και να εκφράσει τη μεγάλη ευγνωμοσύνη του προς Εκείνη, συντάσσοντας μία από τις ωραιότερες Ιερές Ακολουθίες της εκκλησιαστικής υμνογραφίας, τον Ακάθιστο Ύμνο, τον οποίο έψαλλε για πρώτη φορά σε Αγρυπνία, στον Ιερό Ναό της Αγίας του Θεού Σοφίας, σε όρθια στάση (γι’αυτό και ονομάστηκε «Ακάθιστος»).
Στο Κοντάκιο της Ακολουθίας, ο υμνωδός, γινόμενος ο ίδιος το στόμα των κατοίκων της βασιλεύουσας, εκφράζει ψάλλοντας την ευγνωμοσύνη τους και αναπέμπει τις θερμές τους ευχαριστίες προς την Μητέρα του Θεού, αποδίδοντάς Της περίλαμπρα τη μεγάλη νίκη, και αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα πως χάρη στην δική Της επέμβαση, η Πόλη Της λυτρώθηκε από τις συμφορές.
Στη συνέχεια, προσευχόμενος, παρακαλεί την Θεοτόκο, παρακαλεί Εκείνη που η δύναμή της είναι ακατανίκητη, να τον ελευθερώσει από κινδύνους κάθε είδους, από οποιοδήποτε πνευματικό ή σωματικό κακό, Εκείνη, που γέννησε την «Πηγή» και την «Αιτία» κάθε καλού.
Αυτό είναι που ζητάει από την Υπερευλογημένη Μαρία, αυτή είναι η αφορμή που περιμένει στην καθημερινή ζωή του, έτσι ώστε να αναφωνεί με ευγνωμοσύνη προς Αυτή, το «Χαίρε, Νύμφη ανύμφευτε»! Να χαίρεσαι εσύ, που έγινες Νύφη, που έγινες σύζυγος του Θεού, ενώ ταυτόχρονα παρέμεινες Παρθένος και Αμόλυντη!
Οι χαιρετισμοί της Θεοτόκου
Σε κώδικες του Αγίου Όρους μαρτυρούνται πολυάριθμες εμφανίσεις της Υπεραγίας Θεοτόκου σε Άγιους Γέροντες, στους οποίους και δήλωσε:
“Όποιος με χαιρετίζει έστω και μία φορά την ημέρα με τους Χαιρετισμούς, τους οποίους πολύ αγαπώ, θα τον προστατεύω, θα τον διαφυλάττω από κάθε κακό, θα τον επιβλέπω σ’ όλη την ζωή του και εκείνη την ημέρα της Δευτέρας Παρουσίας, θα τον υπερασπισθώ ενώπιον του Υιού μου“.