Τοπογραφικός καθορισμός. Ὁ Ἅγιος Παῦλος εἶναι ἄγνωστο ποῦ ἀκριβῶς βρισκόταν. Δέν σώζονται ἐρείπια. Ὁ Πορφύριος Οὐσπένσκυ τήν ἀναφέρει πλησίον τῆς ἱερᾶς μονῆς Ρουσάνου. Ὁ ἐν λόγῳ περιηγητής μᾶς δίνει τήν περίληψη ἑνός γράμματος, μή σωζομένου σήμερα, τό ὁποῖο ἀναφέρεται ὡς «Διαθήκη τῶν στυλιτῶν τοῦ κελλίου τοῦ Ρουσάνου» καί χρονολογεῖται μεταξύ τῶν ἐτῶν 1543/44.
Σύμφωνα μέ αὐτό, οἱ Ρουσανίτες πατέρες ἔχουν ἀναστηλώσει καί βελτιώσει τό μοναστήρι τους καί παρακαλοῦν τόν ἡγούμενο τοῦ Μεγάλου Μετεώρου νά τό θέσει ὑπό τήν προστασία καί ἐπίβλεψή του, γιά νά μήν περιέλθει σέ ἀνυπαρξία μετά τόν θάνατό τους, ὅπως συνέβη μέ ἄλλα γειτονικά μοναστήρια, ὅπως, χαρακτηριστικά ἀναφέρουν, συνέβη αὐτό μέ τό «γειτονικό κελλί τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Παύλου», στό ὁποῖο διέμεινε τότε μόνο ἕνας ἀνήμπορος ἱερέας. Ἡ πληροφορία αὐτή ἀποτελεῖ τήν ἀρχαιότερη γραπτή μαρτυρία γιά τό ὡς ἄνω μονύδριο καί τήν τοπογραφική προσέγγισή του, ὅτι δηλαδή γειτνίαζε μέ τήν ἱερά μονή Ρουσάνου.
Στίς ἀρχές τοῦ 17ου αἰώνα τό μονύδριο τοῦ Ἁγίου Παύλου ἀνήκει ὡς κελλίο στό Μεγάλο Μετέωρο. Στό γνωστό ‘Κατάστιχο διὰ τὴν ἀποκοπὴν τῶν κελλιωτῶν’ τό μικρό αὐτό μονύδριο ἀναφέρεται ἕβδομο στήν σειρά μέ τόν τίτλο ὁ «Ἅγιος Παῦλος». Εἶναι διαφορετικό ἀπό τήν μονή τῶν «Ἁγίων Ἀποστόλων» (Πέτρου καί Παύλου) πού δηλώνεται στό ἴδιο Κατάστιχο ὡς τοῦ «Καλλίστρου», δηλαδή τοῦ Καλλίστου.
Ἄλλη γραπτή πληροφορία γιά τό μονύδριο ἔχουμε ἀπό τόν ἱερομόναχο Γαβριήλ Ἁγιαμονίτη, στό παράφυλλο τῆς πινακίδας τοῦ κώδ. ὑπ’ ἀριθ. 113, ὅπου σημειώνεται ὅτι ἦταν καί «ἐκκλησίαρχος» τοῦ Ἁγίου Παύλου. «Τό παρόν ὑπάρχει Γαβριήλ ἱερομονάχου καί τῆς ἱερᾶς μονῆς τοῦ Ἁγίου Παύλου ἐκκλησίαρχος [=ἐκκλησιάρχου] … 1760 Ἀπριλίου κζ΄ ἐγράφη εἰς Μυτιλήνη εἰς χωρίον Ὑπιός». «† ἔδισα τό παρόν 1758 … εὐτελής Γαβριήλ ἱερομόναχος». Ἡ σημείωση μᾶς βεβαιώνει ὅτι τό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Παύλου ὑφίστατο στά μέσα τοῦ 18ου αἰώνα.
awesome