«Ἔρχεται γυνή ἐκ τῆς Σαμαρείας ἀντλῆσαι ὕδωρ. Λέγει αὐτῇ ὁ Ἰησοῦς• δός μοι πιεῖν» (Ἰωάν. δ’, 7). Ὁ εὐαγγελιστής τονίζει πώς ἡ γυναίκα ἦταν Σαμαρείτιδα, ἐπειδή οἱ Ἰουδαῖοι χαρακτήριζαν τούς Σαμαρεῖτες ὡς εἰδωλολάτρες. Δός μοι πιεῖν, τῆς εἶπε ὁ Κύριος…
Δός μοι πιεῖν. Ὁ Δημιουργός τό ζητάει αὐτό ἀπό τό πλάσμα Του. Τά λόγια αὐτά ἀντηχοῦν ἐδῶ καί δυό χιλιάδες χρόνια. Τά λόγια αὐτά δέν τά εἶπε μόνο στή Σαμαρείτιδα. Ἀπευθύνονται σ’ ὅλες τίς γενιές τῶν ἀνθρώπων, ὥς τή συντέλεια τοῦ κόσμου.
Δός μοι πιεῖν, λέει σήμερα ὁ Χριστός στόν καθένα μας. Ὁ Δημιουργός τοῦ νεροῦ, Ἐκεῖνος πού παρέχει τίς θάλασσες καί τούς ὠκεανούς, τά ποτάμια καί τίς πηγές, δέν τό λέει αὐτό ἐπειδή διψάει γιά νερό. Διψάει γιά τήν ἀγαθή μας θέληση, γιά τήν ἀγάπη μας. Ὅταν τοῦ δίνουμε κάτι, δέν εἶναι ἀπό τό δικό μας, ἀλλ’ ἀπό τό δικό Του. Κάθε ποτήρι νερό πού ἔχουμε στή γῆ δικό Του εἶναι, Ἐκεῖνος τό δημιούργησε. Γιά κάθε ποτήρι ψυχροῦ ὕδατος πού δίνουμε στούς ἀδελφούς Του τούς ἐλαχίστους, ἔχει πληρώσει μέ τό τίμιο αἷμα Του…
Ἡ συνομιλία τοῦ Κυρίου μέ τή Σαμαρείτιδα εἶναι συζήτηση τοῦ Θεοῦ μέ τήν ἄπιστη ψυχή. Ἡ συνομιλία αὐτή περιέχει ἕνα μήνυμα γιά σένα. Εἶναι συνομιλία ἀνάμεσα στόν Οὐράνιο Νυμφίο καί τή νύμφη Του, τήν ψυχή του ἀνθρώπου. …Σέ σένα καθώς καί σ’ όλες τίς ψυχές πού δημιούργησε ἀπό τήν ἀρχή καί θά συνεχίσει νά δημιουργεῖ ὥς τή συντέλεια τοῦ κόσμου. …
Ὁ Σωτήρας μας Χριστός δέν ἔδωσε τό ζῶν ὕδωρ μόνο στούς Σαμαρεῖτες καί τούς Ἰουδαίους. Τό ἔδωσε καί ἐξακολουθεῖ νά τό δίνει μέχρι σήμερα σέ κάθε ἄνθρωπο πού ἔχει ἐπίγνωση τῆς πνευματικῆς του δίψας στήν ἔρημο αὐτής τῆς ζωῆς. Κάποτε ὁ Κύριος στάθηκε στήν Ἱερουσαλήμ «καί ἔκραξε λέγων• ἐάν τις διψᾶ, ἐρχέσθω πρός με καί πινέτω» (Ἰωάν. ζ’, 37). Πρόσεξε πῶς τό ἀναφέρει ὁ εὐαγγελιστής: ἔκραξε. Ὁ Καλός Ποιμήν δέν ψιθυρίζει. Φωνάζει, κράζει τό ποίμνιό Του, τό καλεῖ στό νερό. Ἀπό τήν ἀγάπη Του γιά τό ἀνθρώπινο γένος ὁ Χριστός στέκεται στή μέση τῆς ἐρήμου αὐτοῦ τοῦ κόσμου καί κράζει σ’ ὅλους τούς ταξιδιώτες πού εἶναι ἐξαντλημένοι ἀπό τή δίψα. Εὐλογημένοι εἶναι ὅσοι ἀκοῦνε τή φωνή Του καί τόν πλησιάζουν μέ πίστη. Ὁ Χριστός δέ θά τούς ρωτήσει οὔτε ποιά γλῶσσα μιλᾶνε οὔτε σέ ποιό ἔθνος ἀνήκουν. Οὔτε τήν ἡλικία τους θέλει νά μάθει οὔτε ἄν εἶναι πλούσιοι ἤ φτωχοί. Θά δώσει σέ ὅλους ὕδωρ ζῶν γιά νά τούς ἐνισχύσει καί νά τούς ἀναζωογονήσει, νά τούς ἀνανεώσει καί νά τούς ἀναγεννήσει, νά τούς υἱοθετήσει, νά τούς βγάλει από τό πύρινο καμίνι αὐτοῦ τοῦ κόσμου καί νά τούς ὁδηγήσει στή γῆ τῆς ἐπαγγελίας.
Πόσο ὑπέροχο εἶσαι, Ὕδωρ Ζῶν! Γλυκύτατε Σωτήρα μας, δροσερή, κρυστάλλινη καί ἀνανεωτική πηγή, πόσο πλούσιος καί ζωοποιός εἶσαι! Πνεῦμα Ἅγιο, Παράκλητε, προσάγαγε στόν Κύριο Ιησοῦ ὅλους ἐκείνους πού οἱ ψυχές τους διψοῦν γιά τήν αἰώνια ζωή καί κραυγάζουν: «Ἡ ψυχή μου διψᾶ γιά τό Θεό, γιά τό Ζῶντα Θεό!»